|
Timman - Van Wely
|
|
Breda, 1998, 6. partia meczu
|
| 1. e4 c5 2. Sf3 d6 3. d4 c:d4
4. S:d4 Sf6 5. Sc3 a6 (Wariant Najdorfa jest specjalnością Van
Welego.) 6. Ge3 Sc6 (Wielu zwolenników ma 6...e5.) 7.
h3 (W 2. partii meczu Timman grał 7.He2 S:d4 8.G:d4 e5 9.Ge3 Ge6
10.f4 ef 11.G:f4 Wc8 12.Hd2 i przegrał.) 7...e6 8. g4 Ge7 9. Gg2
h6 10. f4 Hc7 11. O-O S:d4 12. H:d4 e5 13. Hd2 e:f4 14. W:f4 Ge6 15. Waf1
O-O? |
|
| 16. W:f6!! (Timman poświęca
dwie jakości na polu f6. Idea jest dostrzegalna gołym okiem, a cała trudność
polega na obliczeniu, czy jest ona poprawna w konkretnej sytuacji.) 16...G:f6
17. W:f6 g:f6 18. Hf2 Kg7 19. e5 f:e5 20. G:h6+! (Tego uderzenia
Van Wely chyba z daleka nie przewidział.) 20...Kg6 (Je?li
20...K:h6, to 21.H:f6+ Kh7 22.Ge4+ z matem.) 21. Hh4 1-0.
Po 21...Wg8 22.Se4 mat jest nieuchronny, za po 21...f5 22.Hh5+ czarne
tracą materiał. |