Felietony 2017
Nic nowego pod słońcem
W turnieju korespondencyjnym, rozgrywanym w 1965, w partii Cullum
- Wojtowicz rozegrano gambit
Blackmara - Diemera, czarne źle oceniły ryzyko i przegrały w 11
posunięć. Czasem tak bywa w ostrych, gambitowych debiutach.
Ciekawe jest natomiast, czy zwycięzca partii korespondencyjnej znał
partię Bartsch - Jennen rozegraną kilkanaście lat wcześniej...
Stuprocentowa zgodność rozegranych partii zdarza się rzadko, jednak w
tak krótkich pojedynkach jest to w pełni możliwe.
Cullum,J - Wojtowicz,J [D00]
corr, 1965
1.d4 d5 2.e4 Gambit Blackmara-Diemera. 2...dxe4 3.Sc3 Sf6 4.f3 exf3 5.Hxf3 Hxd4 6.Ge3 Hb4 7.0-0-0 Gg4 8.Sb5 e5 9.Sxc7+ Ke7 10.Hxb7 Hxb7 11.Gc5# 1-0
Tak wyglądała rozegrana w 1948 roku partia.
Bartsch,B - Jennen [D00]
1948
1.d4 d5 2.e4 dxe4 3.Sc3 Sf6 Można też grać 3...Gf5.
4.f3 exf3 5.Hxf3 To odgałęzienie nazwano Gambitem Rydera. Mniej radykalne jest 5.Sxf3.
5...Hxd4 Czarne skwapliwie przyjmują drugiego gambitowego piona. Dobre jest 5...g6 z następnym Gg7 i roszadą.
6.Ge3 Hb4 Zdecydowanie lepsze jest 6...Hg4.
7.0-0-0 Gg4? Czarne skuszone okazją napadają na hetmana, za którym ustawiona jest wieża. Łatwo w takich okolicznościach dać się zwieść wizji zysku materialnego. Bardziej odpowiednie w tej pozycji jest np. 7...e5 8.♘b5 ♘a6 9.a3 ♕e4 10.h3 ♗e6 11.♘c3 ♕xf3 12.♘xf3 ♘d7 i czarne są w stanie dokończyć rozwój figur utrzymując dwa gambitowe piony.
8...e5? Po 8...♘a6 9.♕xb7 ♕e4 10.♕xa6 ♕xe3+ 11.♔b1 ♗xd1 12.♕c6+ ♔d8 13.♕xc7+ ♔e8 14.♘d6+! exd6 15.♗b5+ ♘d7 białe postawiły mata 16.♕xd7# 1-0 Rittenhouse,R-Flatly cr USCF 1988.
9.Sxc7+ Ke7
Paweł Z. Kruza i Adam Umiastowski
Vistula Chess Monthly
