OBRONA CZIGORINA |
Opanowanie pierwszej fazy gry zwanej debiutem ma coraz to większe znaczenie. Ilość wiedzy w tej dziedzinie
rośnie wręcz lawinowo. Nowe koncepcje powstają niekiedy w okolicach 30-tego posunięcia. Nie jest zatem łatwo poruszać
się po takim morzu możliwości. Dlatego zdarza się, że szachista wybiera mniej rozpracowane warianty aby przechytrzyć
partnera ,sprowadzając go z utartych ścieżek teorii. Jednym z takich mniej zbadanych i traktowanych przez wielu
teoretyków z dystansem otwarć jest Obrona Czigorina powstająca po pos. 1.d4 d5 2.c4 Sc6. |
Nazwa obrony związana jest oczywiście z nazwiskiem wielkiego rosyjskiego szachisty Michaiła Czigorina
(1850 - 1908 ). Aby zachęcić do stosowania tego mało jeszcze zbadanego otwarcia proponuję obejrzenie partii samego
Czigorina, który reputacji swej koncepcji bronił w partiach z najlepszymi szachistami swoich czasów. |
|
Pillsbury - Czigorin,
St. Petersburg 1895.
1.d4 d5 2.c4 Sc6
Ideą tego nieco dziwacznego pos. jest wzmocnienia nacisku figurowego na centrum.
3.Sf3 Gg4 4.cd5 G:f3 5.dc6 G:c6 6.Sc3 e6 7.e4 Gb4 8.f3 f5!?
W tej partii Czigorin po raz pierwszy pokazuje jak można walczyć z takim centrum pionowym.
9.e5?
Poważny błąd pozycyjny. Oddanie punktu "d5" we władanie czarnych figur i pozbawienie dynamiki swego wspaniałego
centrum, jednym posunięciem!.
9... Se7
Sześć lat później Czigorin zmienił ustawienie figur
9...Hd7 10.Gc4 Ga5 11.0-0 Se7 12.Gg5? Gb6 13.Ge3 0-0-0 14.Hb3 Gd5 15.Wfd1 h6 16.Wac1 Kb8 17.Gf2 g5 18.Sa4 Sc6
19.S:b6 c:b6 i również osiągnął przewagę 0-1 Boriakow - Czigorin Moskwa 1901.
10.a3 Ga5 11.Gc4
Nic nie osiągnęły białe po 11.b4 Gb6 12.Ge3 0-0 13.Gc4 Gd5 14.Hb3 c6 Reggio - Czigorin, Monte Carlo 1901.
11...Gd5 12.Ha4+
12.G:d5 S:d5 13.Gd2 Hh4+ a po 12.Hb3 G:c4 13.H:c4Hd7 14.Gg5b5 15.Hd3 G:c3 16.bc3 Sd5 czarne stoją świetnie.
12...c6 13.Gd3 Hb6!
Z groźbą Gb3. Na 13.b4 czarne miały 13...H:d4
14.Gc2 Ha6!
Grozi b5 z wygraniem hetmana. Na 15.b4 nastąpi 15...Hc4 16.Gb2 Gb6 i zginie pion "d4".
Dodatkowo Ha6 przeciwdziała roszadzie.
15.Gd1 Gc4! 16.f4
Pozycja czarnych jest na tyle silna ,że nawet wymiana hetmanów po 16.b4 Gb6 17.H:a6 G:a6 niewiele zmienia w ocenie
pozycji. Pion "d4" oraz białe pola wokół niego są bardzo słabe.
16...O-O-O 17.Ge3 Sd5 18.Gd2 Sb6 19.Hc2 W:d4
i w końcu pion "d4" padł.
20.Wc1
20.Kf2 Gd3 21.Hc1 Sc4 także prowadziło do przytłaczającej przewagi czarnych.
20...Gd3 21.Hb3 Sc4 22.Kf2 Sd2 23.He6 Kb8 24.Gf3 Hb6 25.Kg3 S:f3
pozycja białych jest przegrana i dalszy opór bezcelowy.
26.gf3 Gc4 27.Hf5 G:c3 28.bc3 Wd2 29.Hh3 g6 30.Kh4 h6 31.Hg4 Hf2 32.Hg3 g5 33.Kg4 h5 34.Kf5 Gd3 35.Ke6 Hb6 36.Hg5
c5 37.Kf7 Gc4 38.Kg7 Wg8+ 0:1
Partia ta jest doskonałym przykładem wykorzystania poważnego błędu pozycyjnego. |
|
Waldemar Świć |
|
|
http://szachowavistula.pl/vistula/ |
|
e-mail |