Miniaturki, czyli partie kończące się efektownym
zwycięstwem przed 20-25 posunięciem były swego czasu bardzo poszukiwaną
przez kibiców sensacją. Szybkie zwycięstwo wymaga błędu ze strony
przeciwnika, błędu tak poważnego, aby możliwa była natychmiastowa
wygrana. Średni poziom amatorów gry szachowej podniósł się znacznie od
czasów średniowiecza, ale ładna miniaturka jest wciąż czymś miłym dla
oka, często pouczającym.
Wielką sławę zyskał gambit kapitana Williama
Evansa (1790-1872), wprowadzony do gry w 1826 roku. Jest to najbardziej
bojowa odmiana partii włoskiej, zachowująca popularność także
dzisiaj.
Przytaczamy trzy partie z meczu De Labourdonnais - MacDonnell.
De Labourdonnais, Louis Charles Mahe -- MacDonnell, Alexander
London m4 (17) 1834 1-0 C51
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5 4.b4 Gxb4 5.c3 Ga5 6.O-O d6 7.d4 exd4 8.cxd4 Gb6 9.d5 Sa5 10.Gd3 Sf6 11.Sc3 O-O 12.h3 Gd7 13.Gg5 h6 14.Gh4 g5
De Labourdonnais, Louis Charles Mahe -- MacDonnell, Alexander
London m5 (7) 1834 1-0 C51
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5 4.b4 Gxb4 5.c3 Ga5 6.O-O d6 7.d4 exd4 8.cxd4 Gb6 9.d5 Sa5 10.Gd3 Sf6 11.h3 O-O 12.Kh1 c6 13.Sa3 h6 14.Gf4 cxd5 15.exd5 Gc7 16.Hd2
MacDonnell, Alexander -- De Labourdonnais, Louis Charles Mahe
London m5 (8) 1834 1-0 C51
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5 4.b4 Gxb4 5.c3 Ga5 6.O-O Gb6 7.d4 exd4 8.cxd4 d6 9.h3 h6 10.Gb2 He7 11.e5
W powyższych partiach sztuka ataku wyraźnie górowała nad sztuką obrony.
Adam Umiastowski