Taki był mniej więcej ton wypowiedzi dziennikarzy obserwujących przebieg 6. Memoriału Michaiła Tala, który w znakomitej obsadzie został przeprowadzony w Moskwie w dniach 16-25 listopada 2011r. "Szachowa Vistula" pisała już o tym turnieju w numerze 11/2011.
Norweg Magnus Carlsen (już zapomnieliśmy, że miał go trenować lubiący stałą odmianę Garri Kasparow...) podtrzymał opinię najbardziej „medialnego”, najbardziej predestynowanego do wyjątkowych osiągnięć szachisty i zdobył pierwszą nagrodę w turnieju, w którym grało trzy czwarte światowej elity.
Carlsen musiał „na zamówienie” wygrać w ostatniej rundzie (czarnymi !) z Amerykaninem Nakamurą i cel osiągnął bez widocznego wysiłku, prezentując nienaganną technikę we wszystkich stadiach gry.
H. Nakamura (2758) – M. Carlsen (2826) [E15]
Memoriał Tala, Moskwa (r. 9), 25.11.2011
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sf3 b6 4.g3 Ga6 5.Hc2 Gb4+ 6.Gd2 Ge7 7.Gg2 c6 8.0–0 d5 9.Se5 Sfd7 10.cxd5 cxd5 11.Gf4 Sxe5 12.dxe5 0–0 13.Wd1 Gb7 14.Sd2 Sc6 15.Sf3 g5 16.Ge3 g4 17.Sd4 Sxe5 18.Gh6 We8 19.e4 Gc5 20.Sb3 Wc8 21.Sxc5 Wxc5 22.Ha4 Gc6 23.Hd4 Hf6 24.Gf4 dxe4 25.Gxe4 Sf3+ 26.Gxf3 Hxd4 27.Wxd4 Gxf3 28.Wd7 Wd5 29.Wxd5 exd5 30.Ge3 We4 31.We1 d4 32.Gd2 Wxe1+ 33.Gxe1
34.f4 gxf3 35.Gf2 d3 36.Ge1 Kg7 37.Kf2 Kf6 38.Ke3 Kf5 39.h3 h5 40.Gd2 Gf1 41.Ge1 Gxh3 42.Kxd3 Gf1+ 43.Ke3 Kg4 44.Kf2 Gb5 45.Gc3 Gc6 46.Ge5 b5 47.Gb8 a6 48.Gc7 f5 49.b3 Gd5 50.Gd6 f4 51.gxf4 h4 52.f5 Kxf5 53.Ke3 Kg4 54.Kf2 h3 55.Ke3 Ge4 56.Kf2 Gb1 57.a3 Ga2 58.b4 Gf7
Wygrywa 59.Gc7 Gd5 60.Gh2 Kf5 61.Ke3 Ga8 62.Gg3 Ke6 63.Gc7 (lub 63.Kf2 Ge4 64.Ke3 Kd5 itd.) 63...Ge4 i czarny król bez przeszkód dostaje się na skrzydło hetmańskie, do piona a3.
Zdobywca drugiego miejsca Lewon Aronian przegrał wyścig o najwyższą nagrodę, bowiem 5 razy grał w turnieju białymi, zaś Magnus – tylko cztery razy, a właśnie to kryterium było, zgodnie z obowiązującym regulaminem, najważniejsze przy ustalaniu końcowej kolejności w wypadku równej ilości punktów.
Taka zasada wydaje się mieć zarówno plusy, jak i minusy. Wadą jest to, że już po losowaniu wiadomo, którzy gracze mają „remis for” w porównaniu z niektórymi rywalami. Zaletą – wyrównanie szans, bo od dawna wiadomo, że wszyscy niemal gracze na świecie robią lepsze wyniki procentowe białym kolorem, a możliwość rozegrania pięciu partii białymi zamiast czterech to istotna różnica.
- 1. Carlsen (Norwegia) 5,5 z 9
- 2. Aronian (Armenia) 5,5
- 3. Karjakin (Rosja) 5
- 4. Niepomniaszczy (Rosja) 5
- 5. Iwanczuk (Ukraina) 5
- 6. Anand (Indie) 4,5
- 7. Swidler (Rosja) 4,5
- 8. Kramnik (Rosja) 3,5
- 9. Gelfand (Izrael) 3,5
- 10. Nakamura (USA) 3
Czas przemawia również na korzyść Karjakina, który wolał kontynuować karierę szachową w Moskwie niż w Kijowie, oraz Jana Niepomniaszczego, nowej nadziei szachów rosyjskich. Jan w pierwszej rundzie wykorzystał niedokładności Kramnika i zdobył ważnego plusa, a na reszcie dystansu pokazał wysoką klasę i ani razu nie dał się pokonać – w takim towarzystwie! To pewny kandydat do pierwszej dziesiątki na świecie w perspektywie najbliższych lat.
W. Kramnik (2800) – J. Niepomniaszczy (2730) [A37]
Memoriał Tala, Moskwa (r. 1), 16.11.2011
1.Sf3 c5 2.c4 Sc6 3.Sc3 e5 4.g3 g6 5.Gg2 Gg7 6.a3 d6 7.0–0 Sge7 8.b4 e4 9.Se1 f5 10.Gb2 0–0 11.d3 Ge6 12.dxe4 fxe4 13.Gxe4 Gxc4 14.Sc2 d5 15.Gg2 d4 16.Se4 Gxe2 17.Hxe2 d3 18.Hg4 Gxb2 19.Wad1 Hc8 20.Hxc8 Waxc8 21.Wxd3 cxb4 22.axb4 Wcd8 23.Wxd8 Wxd8 24.Wb1 Gg7 25.h4 b5 26.Gf1 a6 27.Sc5 Wd2 28.Se3 Gd4
29.Se4? Wb2 30.Wxb2 Gxb2 31.Sc2 Sd5 32.Sc5 Sdxb4 33.Sxb4 Sxb4 34.Sd3 Sxd3 35.Gxd3
41...a3 42.Gb1 gxf5 43.Kc2 Kb4 44.Ga2 Ge5 45.Ge6 a2 46.Gxa2 Gxg3 Jak od dawna wiadomo, przy dwóch oddalonych od siebie wolnych pionach różnobarwne gońce nie dają remisu.
47.h5 h6 48.Kd3 Ka3 49.Gd5 b4 50.Kc2 Ge5 51.Gb3 f4 52.Gd5 Gf6 53.Kb1 b3 0–1.
Kolejny doskonały wynik odnotował Wasyli Iwanczuk, który w Moskwie był najstarszym uczestnikiem turnieju. Swidler nie może wrócić do najwyższej formy – tylko dzięki szczęśliwemu zwycięstwu w ostatniej rundzie z Kramnikiem zakończył walkę z dorobkiem 50 %.
W świetle wyników moskiewskich trudno o domniemanie, że zbliżający się mecz o mistrzostwo świata pomiędzy Anandem i Gelfandem będzie wydarzeniem, które poruszy cały świat. Anand ani przez moment nie pretendował do wysokiego miejsca, jakby zadowolony z tego, ze nikt nie próbuje z nim wygrywać. Gelfand zaczął turniej od porażki, a później nie potrafił stworzyć zagrożenia dla żadnego z przeciwników.
Kramnik, zapowiadający rozbrat z wyczynem w perspektywie najbliższych dwu lat, utracił arcymistrzowską precyzję techniczną, co kosztowało go dwie bolesne porażki. Nakamura był w zasadzie skazany na rolę dostarczyciela punktów i mimo dużej ambicji nie potrafił niczym zaskoczyć swoich niezwykle wymagających przeciwników.
Taka jest „uroda” super-turniejów; ktoś MUSI być ostatni. Gdyby w Memoriale Tala grało dziesięciu Carlsenów, jeden z nich, niezależnie od posiadanej najwyższej klasy gry, musiałby przełknąć gorzką pigułkę jako posiadacz „czerwonej latarni” zwiastującej końcową lokatę. Może zatem formuła super-turnieju jest niedoskonała? Może super-arcymistrzowie niepotrzebnie się godzą na grę w zamkniętym kółeczku? Może należy zawsze dodać 2-3 uczestników nieco słabszych, młodych ale rokujących nadzieję, by za cenę solidnego „lania” i ostatniego miejsca mieli jednak szanse na zagranie z najlepszymi? Na te pytania każdy może sobie odpowiedzieć samodzielnie.
Info: http://www.russiachess.org/championship/detail/2011/sixth_quot_tal_memorial_quot/
Partie (games)
