“W utrwalaniu pamięci o polskim Borysławiu nie sposób przecenić zasług profesora Tadeusza Wróbla (rocznik 1926). Ten wybitny uczony związany przez 52 lata zawodowo z Wojskową Akademią Techniczną, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej od magistra inżyniera do profesora zwyczajnego, autor ważnych artykułów i książek o tematyce technicznej oraz podręczników akademickich, jeszcze przed przejściem na emeryturę zajął się pisarstwem wspomnieniowym i osiągnął w tym zakresie imponujące rezultaty. Wydał kilka tomów wspomnień, w tym trzy o Borysławiu: “Borysławskie retrospekcje” (1998), “Borysław płacze” (2002) i “Borysław nie śmieje się” (2003). (...) Jest też autorem słownika biograficznego “Ludzie Borysławia”, gdzie zamieścił kilkaset biogramów borysławian rozsianych po całym świecie.
Benedyktyńska praca. Ponadto zgromadził setki unikatowych zdjęć Borysławia i ludzi związanych z tym miastem. To jest walor ponadczasowy książek i pracy profesora Tadeusza Wróbla” – napisał profesor dr hab. Stanisław Nicieja, były rektor Uniwersytetu Opolskiego, senator RP V kadencji.
Profesor T. Wróbel posiada solidny dorobek szachowy. Z regułami gry zapoznał się jeszcze w latach szkolnych w Borysławiu. Po zakończeniu wojny znalazł się na Górnym Śląsku i podczas studiów na politechnice w Gliwicach był członkiem sekcji szachowej AZS Gliwice. Wespół z B. Towarnickim, A. Dzięciołowskim, J. Sowińskim, J. Stokłosą i W. Sobotkowskim zdobył złoty medal podczas Drużynowych Mistrzostw Polski w 1949 r. w Szczecinie. Po powołaniu w szeregi Wojska Polskiego i przeniesieniu do Warszawy grał przez kilka lat w barwach klubów wojskowych. Będąc stuprocentowym amatorem, ma na koncie remisy i zwycięstwa z zawodnikami, którzy grywali w finałach indywidualnych mistrzostw Polski. W ostatnich latach profesor T. Wróbel wydał kilka prac książkowych poświęconych szachom: “Od Philidora do Ananda”, “Sekcja szachowa AZS Gliwice”, “Ze wspomnień szachisty wojskowego” oraz “Teoria kombinacji szachowych”; wszystkie nakładem Wydawnictwa “Penelopa”.
Profesor ma pewien wkład w odkrycie talentu szachowego Krystyny Hołuj – Radzikowskiej, przyszłej arcymistrzyni. Latem tego roku był obecny na uroczystości rozpoczęcia I Memoriału Krystyny Radzikowskiej w nowo otwartym lokalu Polskiego Związku Szachowego w Alejach Jerozolimskich i został wówczas udekorowany Złotą Odznaką PZSzach.
Poniżej kilka starszych partii tego wybitnego naukowca i dziejopisa polskich kresów wschodnich.
T. Wróbel – W. Kurowski [A83]
Warszawa, czerwiec 1953
1.d4 f5 2.e4 fxe4 3.Sc3 Sf6 4.Gg5 g6 5.f3 exf3 6.Sxf3 Gg7 7.Gc4 b5?! Prawie jak w “Nieśmiertelnej Partii” Anderssena z Kieseritzkym. Podobnie jak tam, białe zakończą grę matem.
8.Gxb5 c6 9.Ga4 d5 Pewien sens miało 9...Ga6.
10.0–0 0–0 11.Hd2 Se4? 12.Sxe4 dxe4 13.Gb3+ Kh8 14.Se5
14...Gxe5 Nieudana próba uproszczenia bardzo podejrzanej pozycji. 15.dxe5 Hxd2?? 16.Wxf8+ Kg7 17.Wg8 mat (1–0).
(“Ze wspomnień szachisty wojskowego” str. 35).
T. Wróbel – S. Witkowski [C57]
Warszawa, czerwiec 1953
Mistrzostwa Wojska Polskiego
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Sf6 4.Sg5 d5 5.exd5 b5 6.Gf1 6.Gxb5 Hxd5 7.Sc3 Hxg2 8.Hf3 Hxf3 9.Sxf3 Gd7 10.d3 Sb4 11.Gxd7+ Sxd7 12.Kd1 h6; Litmanowicz – Witkowski, Łódź 1951, IX MP.
6...Sd4 7.c3 h6 8.cxd4 hxg5 9.dxe5 Sxd5 10.Gxb5+ Gd7 11.Gxd7+ Hxd7 12.d4 Gb4+ 13.Gd2 Wh4 14.0–0 Wxd4 15.e6 Hxe6 16.We1 We4 17.Gxb4 Sxb4 18.Ha4+ Kf8 19.Wxe4 Hxe4 20.Sc3 Hb7 21.Wd1 We8 22.Hb3 Hb6 23.Sa4 Ha5 24.h3 c6 25.Sc3 Sa6 26.Hc4 Sb8 27.Se4 Kg8 28.Sc3 Hb6 29.b3 Hb7 30.Se4 He7 31.Sg3 g6 32.Sf1 Hc7 33.Hd4 Hb6 34.Hd2 Hb5 35.Se3 He5 36.Sg4 He6 37.Hd4 Wc8 38.Sf6+ Kf8 39.Sh7+ Kg8 40.Sxg5 He7 41.Se4 c5 42.Sxc5 Wxc5 43.Hd8+ Hxd8 44.Wxd8+ Kg7 45.Wxb8
45...Wc1+ 46.Kh2 Wc2 47.a3 Wa2 48.a4 Wxf2 49.Wb7 Wb2 50.h4 a5 51.Kh3 Wd2 52.g3 Wd3 53.Kg4 Kh6 54.Kf4 f5 55.Wb5 Kg7 56.Wb7+ Kh6 57.Wb5 Kg7 58.h5 gxh5 59.Wxf5 Wxb3 60.Wxa5 Wb4+? [60...Wa3!] 61.Kg5 h4 Przegrywa 61...Wg4+ 62.Kxh5 Wxg3 63.Wg5+. 62.gxh4 Wb7 63.Wa8 Wc7 64.Wa5 Kh7 65.h5 Wg7+ 66.Kf6 Wg4 67.Ke6 Kh6 68.Kd6 Wc4 69.Wa8 Kxh5 70.a5 Wa4 71.a6 Kg6 72.Kc6 Kg7 73.Kb7 Kf6 74.a7 Wb4+ 75.Kc6 1–0.
Partia z komentarzami zwycięzcy ukazała się w miesięczniku “Szachy”. Honorarium, jak wspomina profesor Wróbel, wynosiło 90 ówczesnych złotych.
A. Pytlakowski – T. Wróbel [A08]
Warszawa, grudzień 1953
1.Sf3 d5 2.g3 c5 3.Gg2 Sc6 4.0–0 e5 5.d3 f6 6.Sbd2 Ge6 7.e4 d4 8.Se1 Hd7 9.f4 0–0–0 10.c4 Gh3 11.a3 exf4 12.gxf4 Gxg2 13.Sxg2 h5 [13...f5 14.e5 g5] 14.Sf3 h4 15.Sfxh4 Gd6 16.Sf5 Gc7 17.Hg4 g5 18.Gd2 [18.b4!] 18...Kb8 19.b4 cxb4 20.axb4 gxf4 21.Gxf4 [21.Hg7!] 21...Sxb4 22.Hg3 Sh6 23.Gxc7+ Hxc7 24.Hxc7+ Kxc7 25.Sxh6 Wxh6 26.Sf4 Wg8+ 27.Kh1 Kb8 28.Wg1 Wgh8 29.Wg2 Sc6 30.Wag1 a6 31.Wg8+ [31.Wb2!] 31...Wxg8 32.Wxg8+ Ka7 33.Kg2 a5 34.Sd5 Sb4
W tej pozycji białe zaproponowały remis, a czarne pochopnie propozycję przyjęły (1/2 : 1/2), zamiast próbować gry na wygraną. Jeden z możliwych wariantów jest następujący: 35.Sxb4 axb4 36.h3 b3 37.Kh2 b5 38.Wg2 Kb6 39.Wb2 bxc4 40.dxc4 Wh4 –+.
© Tomasz Lissowski 2011