ID #1501

RUBINSTEIN STO LAT TEMU

     Turniej główny w Petersburgu w 1909 roku to ważne wydarzenie w karierze Akiby Rubinsteina. Bijąc w świetnie poprowadzonej partii Emanuela Laskera polski pretendent przekonał mistrza świata, że rozegranie z nim meczu o miano najsilniejszego szachisty globu to interes nader niepewny, w którym niewiele można zyskać, a wszystko - stracić. Dlatego mistrz tak skutecznie przeciągał negocjacje i mnożył przeszkody, że do pojedynku nie doszło, co zwłaszcza w świetle bezprecedensowych sukcesów Rubinsteina w roku 1912 (5 pierwszych nagród turniejowych!) dowodziło słabości panującego wówczas systemu wyłaniania mistrza świata. Jak słusznie zauważył pewien historyk szachów, Lasker miał słabość do szlachetnych deklaracji słownych, ale jego realne uczynki rodziły się zwykle z pobudek dość prozaicznych. Czym nie odróżniał się zresztą od większości tych gigantów szachownicy, którzy zasiadali na szachowym tronie. Poniżej dwie partie Rubinsteina, które na zawsze weszły do "złotego skarbca kultury szachowej".

A. Rubinstein - E. Lasker [D32]
St. Petersburg (r. 3), 1909

1.d4
"Powodzenie swe Rubinstein zawdzięcza bezprzykładnej technice, zwłaszcza w grze końcowej. Jego logika szachowa jest stale przekonywująca, prostota i systematyczność w prowadzeniu partii, precyzja w obliczaniu i wprost bajeczne umiejętności w wyzyskaniu najlżejszego błędu przeciwnika, są dalszymi atutami w jego ręku. Jeden z najlepszych współczesnych teoretyków - Rubinstein wyników swych badań nigdzie nie ogłasza, zachowując je do własnego użytku - w najbliższym turnieju. Obdarzony zimną krwią i siłą woli, Rubinstein posiada rzadki dar indywidualnego traktowania przeciwników, jednoczy więc w sobie wszystkie zalety do gry turniejowej potrzebne" - Dawid Przepiórka w "Gazecie Wieczornej", cytat za: T. Wolsza, "Szachista" 1997, nr 7.
1...d5 2.Sf3 Sf6 3.c4 e6 4.Gg5 c5?! 5.cxd5 exd5 6.Sc3 cxd4 7.Sxd4 Sc6? [7...Ge7 8.g3! (8.e3 0-0 Lasker,Em)] 8.e3 [8.Gxf6 Hxf6 9.Sdb5 (9.Sxd5? Hxd4 10.Sc7+ Kd8 11.Sxa8 Gb4+-+) 9...Gb4 10.Sc7+ Kf8 11.S7xd5] 8...Ge7 [8...Gb4] 9.Gb5! [9.Ge2] 9...Gd7 10.Gxf6? [10.0-0 Lasker,Em] 10...Gxf6 11.Sxd5 Gxd4 12.exd4 Hg5! 13.Gxc6 [13.He2+? Kd8 Lasker,Em; 13.Sc7+? Kd8 14.Gxc6 (14.Sxa8 Hxb5) 14...Gxc6! 15.Sxa8 We8+-+ Lasker,Em] 13...Gxc6 14.Se3 0-0-0? [14...Gxg2!? 15.Sxg2 Hxg2 16.He2+ Kd8! 17.0-0-0 Hg6 (17...We8 Kmoch,H) 18.Hd3 (18.Wd3? Hc6+) 18...Wc8+ 19.Kb1 We8; Lasker,Em] 15.0-0 Whe8

Rubinstein-Lasker 1909

16.Wc1! Wxe3 [Wg Laskera w grę wchodziło tu 16...Kb8.] 17.Wxc6+ bxc6

Rubinstein-Lasker 1909

18.Hc1!! [18.fxe3 Hxe3+ 19.Kh1 Hxd4] 18...Wxd4 [18...We5!? 19.Hxc6+ (19.f4? Wc5) 19...Kb8 20.dxe5 (20.f4? We6) 20...Hxe5 (= Lasker,Em) 21.Wc1+/-] 19.fxe3! Wd7 20.Hxc6+ Kd8 21.Wf4!! f5 22.Hc5! He7 23.Hxe7+ Kxe7 24.Wxf5 Wd1+ 25.Kf2! Wd2+ 26.Kf3 Wxb2 27.Wa5! Wb7 28.Wa6! Kf8 29.e4 Wc7 30.h4 Kf7 31.g4 Kf8 32.Kf4 Ke7 33.h5 h6 34.Kf5 Kf7 35.e5 Wb7 36.Wd6 Ke7 37.Wa6 Kf7 38.Wd6 Kf8 39.Wc6! Kf7 40.a3! 1-0.

Przykładem wirtuozerii w grze końcowej jest zakończenie partii z niemieckim mistrzem Erichem Cohnem.

 
E. Cohn - A. Rubinstein [D21]
St. Petersburg (r. 10), 1909

1.d4 d5 2.Sf3 c5 3.c4 dxc4 4.dxc5 Hxd1+ 5.Kxd1 Sc6 6.e3 Gg4 7.Gxc4 e6 8.a3 Gxc5 9.b4 Gd6 10.Gb2 Sf6 11.Sbd2 Ke7 12.Ke2 Ge5! 13.Gxe5 Sxe5 14.Whc1 Wac8 15.Gb3 Whd8 16.Sc4 Sxc4 17.Wxc4 Wxc4 18.Gxc4 Se4! 19.Ke1 Gxf3 20.gxf3 Sd6 21.Ge2 Wc8 22.Kd2 Sc4+ [22...e5! Lasker,Em] 23.Gxc4 Wxc4 24.Wc1? [Zła ocena pozycji; Cohn uważał końcówkę pionkową za remisową i potrzebna była technika Rubinsteina, by wykazać, że się mylił. Wszyscy komentatorzy, od Laskera począwszy, a na Kasparowie skończywszy, polecali tu 24.f4! z prawdopodobnym remisem.] 24...Wxc1! 25.Kxc1

Cohn-Runbinstein 1909

25...Kf6 26.Kd2 Kg5 27.Ke2 [27.Kd3 Kh4 28.Kd4 Kh3 29.Kc5 Kxh2 30.Kd6 Kg2 31.Kc7 b5!; Awerbach & Majzelis.] 27...Kh4 28.Kf1 Kh3 29.Kg1 e5 30.Kh1 [Kasparow podaje, że najbardziej uporczywe było 30.a4, lecz przy najlepszej grze i to nie mogło uratować białe.] 30...b5 31.Kg1 f5 32.Kh1 g5 33.Kg1 h5 34.Kh1 g4 35.e4 [Nie pomaga 35.fxg4.] 35...fxe4 36.fxe4 [36.fxg4 hxg4 37.Kg1 e3 38.fxe3 e4 39.Kh1 g3 -+] 36...h4 37.Kg1 g3 38.hxg3 hxg3 0-1.

W 1. tomie "Moich wielkich poprzedników" Kasparow podaje, że bliźniacza końcówka wynikła w partii Swiesznikow - Kasparow, mistrzostwa ZSRR 1979, i wtedy Garik zastosował chwyty znane z partii Wielkiego Akiby.

Tagi: Akiba Rubinstein

Podobne wpisy:

Nie możesz komentować tego wpisu