http://szachowavistula.pl/vistula/niekazdy.htm
Nie każdy polski szachista rozegrał partię turniejową z mistrzem świata, byłym mistrzem świata albo przyszłym mistrzem świata. Arcymistrz Wojtaszek jest jak dotąd jedynym zawodnikiem polskim, który wygrał z Magnusem Carlsenem, ale nie jest jedynym Polakiem, który z nim grał. Przy dużym szczęściu nawet teoretycznie dużo słabszy zawodnik może się spotkać w openie z kimś takim jak Carlsen. Potem jest co wspominać.
Carlsen,M (2548) - Praszak,M (2261) [B76]
6th EICC Warsaw POL (1), 18.06.2005
1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 g6 6.Ge3 Gg7 7.f3 0-0 8.Hd2 Sc6 9.0-0-0
9... d5 W tej pozycji można grać również 9...Sxd4, 9...Ge6 i 9...Gd7. Wariant z 9...d5 był bardzo popularny w latach 70. i 80. XX wieku, często jest grany i dzisiaj, ale powstające w nim pozycje są tak specyficzne, że nie każdemu będą odpowiadać. Trzeba też więcej czasu poświęcić na naukę teorii tego wariantu.
10.exd5 Sxd5 11.Sxc6 bxc6 12.Gd4 e5 13.Gc5 Ge6 14.Se4
14...We8 15.h4 h6 16.g4 Hc7 17.g5 h5 18.Gc4 Wed8 19.Hf2
19...Ha5 W tej pozycji grano 19...Hb7, 19...a5 (a potem najczęściej ...Hb7), 19...Wd7. Naturalne dla drakona posunięcie 19...Ha5 wystąpiło w kilku zaledwie partiach opublikowanych w TWIC-ach, prawdopodobnie dlatego, że po He1 albo Hd2 trzeba wymieniać hetmany, a czarne mają złą strukturę pionową, ścieśnioną pozycję i wyłączonego z gry czarnopolowego gońca.
20.He1
20...Sc3?? Czarne polują na białego hetmana. Niespodziewanie Carlsen chętnie go wymienia na słabsze figury i dostaje wygraną pozycję. Po wymianie hetmanów 20...Hxe1 można było grać jeszcze długo. Prawdopodobnie Michał nie wziął pod uwagę możliwości oddania hetmana za mniej cenne per capita figury.
21.Wxd8+ Wxd8 22.Gxe6! Wd1+ 23.Hxd1 Sxd1 24.Gb3 Sxb2 25.Kxb2 Hc7 26.Wd1 a5 27.a4
27... Kh7 Białym opłaciło się wpaść w pułapkę, mają przewagę materialna i idealnie ustawione figury. Pełna dominacja białych na szachownicy!
28.Wd6 Hc8 29.Gxf7 Hf5 30.Gxg6+ Hxg6 31.Wxg6 Kxg6 32.Kb3 Kf5 33.Sg3+ 1-0
Na zakończenie przedstawimy, korzystając z „Wikipedii”, obecnego mistrza świata:
„Sven Magnus Øen Carlsen (ur. 30 listopada 1990 w Tønsbergu) – norweski szachista, arcymistrz od 2004. Aktualny mistrz świata w szachach.
Kariera szachowa
Pierwsze szachowe turnieje rozegrał w roku 2001, szybko ściągając na siebie uwagę szachowych ekspertów. Po dwóch latach posiadał już tytuł mistrza międzynarodowego, a w roku 2004 otrzymał tytuł arcymistrza, stając się drugim najmłodszym w historii zawodnikiem (po Siergieju Karjakinie), któremu nadano ten tytuł.
Sukcesy i ważniejsze występy w kolejnych latach:
2002 – II m. w mistrzostwach świata juniorów do 12 lat w Heraklionie,
2003 – III m. w mistrzostwach Europy juniorów do lat 14 w Budvie,
2004 – zwycięstwo w turnieju Corus C w Wijk aan Zee, srebrny medal
w mistrzostwach Norwegii w Oslo, występ na mistrzostwach świata w Trypolisie (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem), trzykrotne wypełnienie norm arcymistrzowskich (pierwsza w Wijk aan Zee, kolejne w Moskwie i Dubaju),
2005 – I m. w mistrzostwach Norwegii w Molde, zwycięstwo w otwartym turnieju w Gausdal, X m. w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku i sukces w postaci awansu do meczów pretendentów,
2006 – w styczniu po raz pierwszy przekroczył granicę 2600 punktów rankingowych, I-II m. w turnieju Corus B w Wijk aan Zee, I m. w silnie obsadzonym turnieju szachów szybkich w Reykjavíku (m.in. zwycięstwo 2-0 w półfinale z Viswanathanem Anandem), II m. w turnieju Midnight Sun w Tromsø, zdobycie tytułu mistrza Norwegii po pokonaniu w barażu Simena Agdesteina (3-1), zwycięstwo (wraz z Liviu-Dieterem Nisipeanu oraz Władimirem Małachowem) w turnieju Bosna w Sarajewie,
2007 – w lipcu po raz pierwszy przekroczył granicę 2700 punktów rankingowych, II-III m. (wraz z Aleksandrem Moroziewiczem) w turnieju elity w Morelii i Linares, I m. w turnieju Classics 2007 w Gausdal, występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem), I m. w Biel Chess Festival (po pokonaniu w dogrywce Aleksandra Oniszczuka),
2008 – I-II m. (wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Corus A w Wijk aan Zee, II m. (za Viswanathanem Anandem) w Linares, dz. I m. (wspólnie z Wugarem Gaszimowem i Wang Yue) w I turnieju FIDE Grand Prix 2008/2009 w Baku, I m. w Foros (turniej Aerosvit-2008), II-III m. (za Weselinem Topałowem, wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Final Chess Masters w Bilbao,
2009 – I m. w León (po zwycięstwie w finale nad Wasilijem Iwanczukiem), I m. w Nankinie (turniej elity Nanjing Pearl Spring Chess Tournament, z wynikiem 8/10 pkt i uzyskanym rankingiem 3002 pkt), 1 listopada został piątym w historii szachistą, który przekroczył granicę 2800 punktów rankingowych, I m. w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych, I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie,
2010 – najmłodszy w historii lider światowej listy rankingowej (na liście 1 stycznia 2010, w wieku 19 lat), I m. w turnieju Corus A w Wijk aan Zee, I m. w turnieju Kings' Tournament w Baznie, prestiżowe zwycięstwo nad mistrzem świata Viswanathanem Anandem w finale turnieju szachów szybkich Arctic Securities Chess Stars w Kristiansundzie, zwycięstwo w meczu przeciwko szachistom z całego świata (wspieranym przez Maxime Vachiera-Lagrave, Hikaru Nakamurę i Judit Polgár), I m. w turnieju Nanjing Pearl Spring Chess Tournament w Nankinie, I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie,
2011 – dz. I m. (wspólnie z Siergiejem Kariakinem) w turnieju Kings Tournament w Bukareszcie, I m. w Biel, I m. w turnieju Chess Masters Firnal w São Paulo i Bilbao, dz. I m. w Moskwa (memoriał Michaiła Tala, wspólnie z Lewonem Aronianem),
2012 – I m. w Moskwie (memoriał Michaiła Tala), II m. (za Siergiejem Kariakinem) w mistrzostwach świata w szachach szybkich w Astanie, dz. I m. w Sao Paulo/Bilbao (wspólnie z Fabiano Caruaną), I m. w turnieju Chess Classic w Londynie,
2013 – I m. w Wijk aan Zee (turniej Tata Steel–A), I m. w turnieju pretendentów w Londynie, I m. w turnieju 1st Sinquefield Cup w Saint Louis, zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 6½ : 3½ nad Viswanathanem Anandem,
2014 – I m. w turnieju Chess Challenge w Zurychu, I m. w memoriale Wugara Gaszimowa w Şəmkirze, dwukrotnie I m. w mistrzostwach świata w szachach szybkich oraz w szachach błyskawicznych, w Dubaju, zwycięstwo 6½ : 4½ nad Viswanathanem Anandem w meczu w Soczi i obrona tytułu,
2015 – I m. w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee, I m. (po pokonaniu w dogrywce Arkadija Naiditscha) w turnieju 3rd GRENKE Chess Classic w Baden-Baden.
Wielokrotnie reprezentował Norwegię w turniejach drużynowych, m.in.: pięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2004, 2006, 2008, 2010, 2014) oraz na drużynowych mistrzostwach Europy (w roku 2007), zdobywając srebrny medal za indywidualny wynik na I szachownicy.
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 maja 2014 r., z wynikiem 2882 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na światowej liście FIDE. Jest to najwyższy w historii ranking uzyskany przez szachistę. Po pobiciu tego rekordu, w wywiadzie dla tygodnika Polityka powiedział:
Szachy traktuję jako batalię idei. Ja mam swoje plany, a mój przeciwnik własne. Cała zabawa polega na tym, by udowodnić, że moja ocena sytuacji jest trafniejsza. Im większy opór, tym przyjemność większa. W latach 2009–2010 Magnus Carlsen współpracował z byłym wieloletnim mistrzem świata, Garrim Kasparowem, który karierę zakończył w 2005 roku. W 2012 r. Kasparow wyraził opinię, iż jego zdaniem Carlsen mógłby stosunkowo szybko osiągnąć poziom 2900 punktów rankingowych, gdyby tylko "zaczął pracować na poważnie". W 2013 r. został wybrany do corocznego zestawienia tygodnika "Time", obejmującego 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie, w kategorii Tytani. W 2013 został norweskim sportowcem roku oraz otrzymał tytuł Osobowości Roku 2013 w Norwegii”.
Paweł Z. Kruza i Adam Umiastowski