Andrzej Adamski mm, Tomasz Lissowski
Motto:
Problem izolowanego pionka należy do zasadniczych problemów gry pozycyjnej. Rzecz sprowadza się do oceny statycznie słabego pionka, który jednak przy całej swej słabości przepełniony jest dynamiczną siłą. Co w danym przypadku przeważa: statyczna słabość czy dynamiczna siła?
Aron Nimzowitzsch, "Mój system"
Do zbadania pewnej klasy końcówek z izolowanym pionkiem skłoniło autorów odszukanie w domowym archiwum zapisu partii z dawnych Mistrzostw Polski Juniorek. Grały zawodniczki w grupie 13-14 lat:
Bobrowska - Krzanowska, L.
Biała Podlaska 1992
Czarne mają tylko jedną słabość w swym obozie - pionka d5. Rekompensuje to aktywna pozycja króla; białe potrzebują aż trzech temp, by ich monarcha dotarł na idealną placówkę "d4". Popatrzmy najpierw na przebieg gry:
1...Kd6-c5 2. b2-b4+ Kc5-b6 3. Kc1-b2 a7-a5 4. Kb2-c3 a5:b4+ 5. Kc3:b4 Gd7-e6 6. a3-a4 Kb6-c7 7. a4-a5 Kc7-d6 8. f3-f4 f7-f6 9. Gd3-g6 Ge6-d7 10. Gg6-d3 Gd7-e6 11. Gb5+ Kd6 12. Gb5-e8 Kd6-e7 13. Ge8-h5 Ke7-d6 14. Kb4-b5 Kd6-c7 15. Kb5-c5 g7-g5 16. f4:g5 f6:g5 17. Gh5-f3 g5-g4 18. Gf3:d5 i białe sprawnie zrealizowały przewagę pionka (1:0)
Analizę powyższej końcówki, nie pozbawionej walorów dydaktycznych, odłożymy na później, po zaprezentowaniu czytelnikom typowych metod rozgrywania podobnych pozycji, w których jedna ze stron posiada izolowanego piona hetmańskiego i gońca, "strzelającego" w tego właśnie piona, podczas gdy goniec przeciwnika jest identycznej barwy, co formalnie pozwala go zaliczyć do kategorii "dobrych".
Ciąg dalszy nastąpi.