Panowie Henri Serruys (rocznik 1948) i Guy Van Habberney (1954) opublikowali bibliografię szachową swego kraju. Ich opracowanie liczy 155 stron formatu B5 i nosi tytuł „Belgian Chess Publications: an annotated bibliography”. Autorzy są członkami Ken Whyld Association, które to stowarzyszenie, grupujące kolekcjonerów literatury szachowej i historyków szachowych, partycypowało w pokryciu kosztów druku.
Jako że nie znamy bliżej belgijskiej literatury szachowej, nie jesteśmy w stanie określić, jak dokładnie książka opisuje temat, której jest poświęcona. Jeśli jednak w osądzie brać pod uwagę szatę zewnętrzną, koncepcje autorską i sposób przedstawienia materiału, ośmielamy się powiedzieć, że mamy do czynienia z dziełem wybitnym.
Zacznijmy od tego, iż belgijscy autorzy - powodowani troską, by ich praca trafiła do możliwie najszerszego kręgu czytelników - nie napisali jej w żadnym z języków swej ojczyzny (ani po flamandzku, ani po walońsku), lecz w esperanto dzisiejszego świata czyli po angielsku.
Belgijska bibliografia szachowa - okładka
Książka składa się z trzech zasadniczych rozdziałów poświęconym Książkom, Biuletynom i Magazynom. Autorzy we wstępie skromnie stwierdzają, że chociaż ułożyli „ w miarę kompletny spis belgijskich książek szachowych, wychodząc ze spisu kolekcji Linde – Niemeijer przechowywanej w Królewskiej Bibliotece w Hadze”, to jednak zdają sobie sprawę, iż rozdział poświęcony Biuletynom „będzie wymagał wielu uzupełnień i poprawek".
Rozdział poświęcony Książkom zawiera 255 pozycji i zaczyna się od sławnego moralitetu Jacobusa de Cessolisa „The play of the chesse” – wydanie Williama Caxtona z Brugii z 1474 roku. Noty poświęcone wielu książkom zawierają niekiedy fachowe komentarze, bywa, że bardzo rozbudowane. Okładka każdej książki (to samo dotyczy wszystkich czasopism i wybranych biuletynów) jest zeskanowana w kolorze; wszystkie okładki zostały wydrukowane na nieparzystych stronach rozdziału, po 6 na stronie.
W rozdziale omawiającym czasopisma (naliczono ich łącznie 30) znajdują się informacje poświęcone wyłącznie wydawnictwom drukowanym w profesjonalny sposób, stąd z założenia brak tu druków klubowych, prywatnych bądź ukazujących się incydentalnie. Pożyteczną innowacją jest wskazanie ewentualnych fotografii w konkretnym numerze omawianego czasopisma – może okazać się to cenną wskazówką dla poszukiwacza szachowej ikonografii. Ten sam zabieg dotyczy wybranych fotografii wydrukowanych w Książkach.
Autorzy w swej bibliografii zamieścili ponadto krótkie noty biograficzne poświęcone czołowym szachistom i działaczom szachowym (wydawcom). Na liście tej znaleźli się m. in. Edgar Colle, Alberic O’Kelly de Galway, van Seters i Koltanowski (potomek emigrantów z Polski). Dzięki książce poznaliśmy „obalenie” jednego z rozpowszechnionych szachowych mitów, arcymistrz O’Kelly, sędzia klasy międzynarodowej mający na koncie prowadzenie wielu imprez pierwszej rangi, w tym meczów o mistrzostwo świata, nie był potomkiem arystokratycznego rodu i nie posiadał tytułu hrabiego.
Bibliografia H. Serruysa i G. Van Habbernaya to solidne dzieło (owoc niewątpliwie wieloletniej pracy), wydrukowane na grubym papierze kredowym i starannie złożone. Gratulacje! Dla szachistów polskich winno stanowić ono przypomnienie, iż polska bibliografia szachowa czeka (i doczekać się nie może...) na wnikliwego badacza oraz profesjonalnego wydawcę.