W piątek 16 czerwca 2006 pożegnaliśmy na Cmentarzu Komunalnym (Wólka Węglowa) w Warszawie Zenona Antoniego Autowicza, znanego trenera, wieloletniego zawodnika klubów warszawskich ("Drukarz", "Polonia", "Geolog"), uczestnika rozgrywek pierwszoligowych i zamkniętych finałów mistrzostw Polski seniorów.
W latach 1960-tych Zenon Autowicz, natenczas reprezentant województwa kieleckiego, znany z bezkompromisowej postawy przy szachownicy, walczył ze zmiennym szczęściem w półfinałach mistrzostw Polski. Do finału przedarł się w roku 1971, ale jego start w turnieju w Poznaniu był nieudany; nic dziwnego, skoro stuprocentowy amator (Zmarły był z wykształcenia geologiem), studiujący nieliczne wtedy podręczniki i biuletyny po godzinach pracy, walczyć musiał z zawodowymi szachistami.
Wielką pasją Zenona Autowicza było szkolenie młodzieży. Rozpoczął je w klubie "Polonia", a następnie kontynuował w "Przyczółku Grochowskim", "Huraganie" Wołomin i innych. Przez pewien czas opiekował się przyszłą arcymistrzynią Joanną Dworakowską, której niewątpliwie przekazał niektóre elementy swojej filozofii szachów: niechęć do remisów i grę z nieprzyjacielskim królem "na celowniku".
Domeną Zenona Autowicza ? gracza turniejowego była gra środkowa. Zagadnień debiutowych nigdy nie stawiał na pierwszym planie; zarówno on, jak i jego liczni podopieczni grywali debiut gońca i zamknięty wariant przeciwko obronie sycylijskiej, a czarnymi "kamienną ścianę" w obronie holenderskiej, unikając zwykle gambitów i modnych kontunuacji. Warto podkreślić, że córka Bogusława i syn Marcin Autowiczowie uzyskali kandydacki poziom gry i w swych latach szkolnych byli silnymi punktami drużyny juniorów klubu "Polonia" Warszawa, nawet wtedy, gdy ich Ojciec już zmienił barwy klubowe, rezygnując dobrowolnie z możliwości gry w klubie pierwszoligowym. W ostatnich latach Zenon Autowicz odszedł od szachów, uczestnicząc w zawodach brydżowych.
Odszedł człowiek kochający szachy, doskonały blickarz, ogarnięty pasją przekazywania wiedzy szachowej młodzieży, utalentowany pedagog szachowy, niekiedy nierozumiany i niedoceniany. Będzie nam Go brakowało.
Z. Autowicz - K. Pinkas [C74]
Poznań 1975
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 a6 4.Ga4 d6 5.c3 f5 6.exf5 Gxf5 7.0-0 Gd3 (Klin na d3 paraliżuje grę białych.) 8.We1 Ge7 9.We3 e4 10.Se1 Gg5 11.Wg3 Gh4 12.Wh3
12...Gxf2+ 13.Kxf2 Hf6+ 14.Wf3 exf3 15.Gxc6+ bxc6 16.Sxd3 fxg2+ 17.Kg1 Se7 18.He2 0-0 19.Hxg2 Hf5 20.He2 Sg6 0-1.Białe nie zdołają już rozwikłać kłębka swoich figur na skrzydle hetmańskim.
Jednak w grze z równorzędnym partnerem Autowicz potrafił stworzyć wyjątkowo celne pod względem strategicznym partie.
L. Tarkowski - Z. Autowicz [C93]
Augustów 1975
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 a6 4.Ga4 Sf6 5.0-0 Ge7 6.We1 b5 7.Gb3 d6 8.c3 0?0 9.h3 h6 10.d4 We8 11.Sbd2 Gf8 12.Gc2 Gb7 13.d5 Se7 14.b3 g6 15.Sf1 Gg7 16.He2
16...Sxe4! (Idea poświęcenia figury za centralne pionki nie jest w tym wariancie nowa, ale ofiara o charakterze pozycyjnym dowodzi dobrego wyczucia pozycji.) 17.Gxe4 f5 18.Gc2 Sxd5 19.Gd2 e4 20.S3h2 Sxc3 21.Gxc3 Gxc3 22.He3 Hf6 23.Wad1 g5 (Autowicz nie bierze jakości słusznie przewidując, że pozbawione otwartych linii białe wieże będą w dalszej walce bezwartościowe.) 24.Sd2 d5 25.He2 Wad8 26.Hh5 We6 27.Wf1 Wf8 28.Sb1 Ge5 29.b4 Kg7 30.Sd2 Gd6 31.a3 He5 32.g3 Hc3 33.Sb3 Wef6 34.Wd2 d4 35.Wc1 e3 36.Wd3 exf2+ 37.Kxf2 Hc6 38.Hf3 Hb6 39.Hd1 Ge4 40.Sf3 g4 41.Sh4 h5 42.Sc5 Gxc5 43.bxc5 Hxc5 44.Gb1 Hb6 45.Sg2 c5 46.Wb3 d3 47.Se3 f4 0-1.
Partia przypominająca dogmat Philidora: pionki są duszą gry.