http://szachowavistula.pl/vistula/warszawa19261927.htm
W kilka miesięcy po zakończeniu I Szachowych Mistrzostw Polski, zakończonych triumfem Dawida Przepiórki, odbył się turniej o mistrzostwo Warszawy. Cóż za wspaniała galeria nazwisk wśród uczestników.... Paulin Frydman i Kazimierz Makarczyk (jego sprawozdania przytaczamy poniżej) to przyszli olimpijczycy, Blass po wyjeździe do Palestyny przez kilka dekad należał do tamtejszej czołówki, Łowcki jeszcze przed I wojną światową startował (jako Lowtzky z Kijowa) w turniejach międzynarodowych, Towbin był współzałożycielem FIDE, Jan Kleczyński pracował jako dziennikarz „Kuriera Warszawskiego”, a zamykający tabelę Marian Wróbel to najwybitniejszy po D. Przepiórce polski problemista. Tylko Aronszajn, o którym nic nie wiadomo, po tym turnieju znikł z szachowej sceny. Z turnieju zachowało się zaledwie kilka partii, które przytaczamy. Zasługa utrwalenia tych zapisów przypada seniorowi szachistów olsztyńskich, panu Ryszardowi Sternikowi, którego serdecznie pozdrawiamy, nie mogąc go odwiedzać osobiście tak często, jak by należało.
Tomasz Lissowski
W dniu 5 listopada 1926 r. rozpoczął się w Warszawskiem Towarzystwie Zwolenników Gry Szachowej, ul. Wierzbowa 8, turniej o tytuł mistrza Warszawy na rok 1926-27. W turnieju biorą udział prawie wszyscy najwybitniejsi szachiści Warszawy. Skład został ustalony jak następuje: Aronszajn, Blass, Feinmesser, Frydman, Kleczyński, dr Kohn, Kremer, Łowcki, Makarczyk, Reissner, Towbin i Wróbel.
Gra turniejowa odbywa się w poniedziałki i piątki od godziny 6 wieczorem. Turniej wzbudził w sferach szachowych stolicy zrozumiałe zainteresowanie. Publiczność licznie odwiedza lokal WTZGSz. śledząc przebieg arcyciekawej walki. W turnieju o mistrzostwo Warszawy po 5 dniach gry na 1-szym miejscu stoi dr Kohn, który ma 4 p. z 4. Wygrał on partje z Łowckim, Makarczykiem i Towbinem. Na drugiem miejscu stoi Blass 4½ z 5. Dalej następują Frydman 2½ z 4-ch i Łowcki 3 z 4-ch. Partja Frydman-Łowcki niedokończona, Frydman ma przewagę. Kremer wygrał z Frydmanem, a Łowcki z Towbinem, Feinmesserem i Kremerem. Znaczne szanse na 1-szą nagrodę ma dr St. Kohn.
Stan turnieju po 7 rundach:
- Kohn dr 6 (1 zaległa z Kleczyńskim)
- Łowcki 5
- (1 niedokończona w gorszej pozycji z Frydmanem)
- Kremer 5
- Blass 4 ½
- Frydman 3 ½ (2)
- Makarczyk 3 ½
- Towbin 3
- Feinmesser 2 ½ (2)
- Kleczyński 1 ½ (2)
- Aronszajn 1 ½ (1)
- Reizner 0 (2)
- Wróbel 0 (1)
Największe szanse ma dr Kohn, osiągnął dotychczas 100 % wynik, w tym partje z Łowckim, Makarczykiem i Blassem.
Świat Szachowy, nr4, grudzień 1926
Pierwszy oficjalny turniej o mistrzostwo Warszawy.
Pierwszy oficjalny turniej o mistrzostwo Warszawy był obsadzony przez najlepsze warszawskie siły szachowe. Z 12 uczestników turnieju, dziewięciu należało do 1-szej klasy (w tym 1 mistrz międzynarodowy).
Przewidywania
Zwolennicy i obserwatorzy mieli wiele tematów do dyskusji. Jedni przypuszczali, iż „vice-mistrz Polski” p. Paulin Frydman zajmie wysokie (pierwsze?!!) miejsce. Inni spodziewali się, iż mistrz Łowcki, który w 4-ch ostatnich turniejach był na wysokich miejscach, walcząc prawie zawsze do ostatniej chwili o 1-szą nagrodę, tym razem zdobędzie wreszcie tytuł mistrza Warszawy. Inni znowu przewidywali, że dr Kohn, dwukrotny zwycięzca mocnych turniejów warszawskich, zamieni swój nieoficjalny tytuł mistrza Warszawy na zupełnie legalne mistrzostwo. Byli i tacy, którzy Blassa uważali za kandydata do 1-szej nagrody. Pozostali uczestnicy mieli bardzo mało zwolenników wierzących w możliwość ich zwycięstwa. Musieli więc sami dodawać sobie otuchy. Pp. Reissner, Aronszajn i Wróbel przeczuwali zresztą, iż nie uda im się zdobyć nagród, zadowolili się więc z konieczności rolą „mięsa armatniego”.
Przebieg
Od pierwszej chwili turnieju na czoło wysunął się dr Kohn, który wygrał pierwsze siedem partji. Frydman zaczął źle, przegrywając z Kremerem i nie mogąc wygrać z Feinmesserem. Blass wygrał 4 partje i zajmował 2 miejsce. W połowie turnieju przegonili go: Frydman, który wygrał szereg partji z rzędu i Łowcki, który po przegraniu z Kohnem i Frydmanem wygrywał wszystkie partje. W drugiej połowie turnieju wysunął się Kremer i zaczął się zbliżać ku grupie prowadzącej. W końcowych kilku rundach nastąpił przełom. Kremer, który po 3-ch dniach gry miał 1 punkt (!), od 4-tej rundy rozpoczął wspaniały finisz, wygrywając literalnie wszystkie partje. Wygrał on min. z Kohnem, Frydmanem, Blassem, Makarczykiem, Towbinem i Kleczyńskim i wreszcie dogonił nawet dr Kohna, który zremisował z Frydmanem i Feinmesserem, wygrywając z pozostałymi. Frydman odpadł, przegrawszy 2 ostatnie partje: z Blassem oraz Makarczykiem. Łowcki nie wygrał z Blassem i pozbawił się szans na 1-sze miejsce, a w końcu nawet przegrał z Reissnerem. Makarczyk i Feinmesser zajęli honorowe miejsca. Słabe wyniki osiągnęli Towbin i Kleczyński. Pp. Aronszajn i Reissner rzadko zdobywali jakiś remis. P. Wróbel z trudnością zdobył honorowe ½ punktu.
Wynik
1-szą i 2-gą nagrodę podzielili pp. St. Kohn i L. Kremer (po 9 z 11 możliwych). Ponieważ przed i podczas turnieju kwestja mistrzostwa w wypadku dzielenia 1-szej nagrody nie była dostatecznie wyjaśniona przez kierownictwo turnieju, komisja zorganizowana ad hoc postanowiła wobec przewagi p. Kremera według systemu Berger-Sonneborn, uznać go za mistrza Warszawy pod warunkiem, iż w matchu z 2-ch partji z d-rem Kohnem zdoła on obronić swój tytuł (t.j. conajmniej zremisować match) W przeciwnym razie mistrzostwo przypadnie dr Kohnowi. Match ma być rozegrany w styczniu. 3-cią nagrodę otrzymał mistrz klasy międzynarodowej Łowcki.
Ocena
Doskonale grali w turnieju zwycięzcy mistrzowie Kohn i Kremer. Dr Kohn utrzymał swą reputację pierwszorzędnego szachisty, osiągając raz jeszcze znakomity rezultat. Ciekawe jest, jaki będzie jego wynik w 2-gim turnieju o mistrzostwo Polski. Świetnym sukcesem może się poszczycić mistrz Leon Kremer, który grą w tym turnieju w zupełności zasłużył na 1-szą nagrodę. Interesująco, jak zwykle grał mistrz Łowcki. Sądzimy, iż w turnieju wszechpolskim będzie on grał staranniej, nie podstawiając figur, jak to robił w tym turnieju. P. Frydman wykazał spadek formy. Grał on na ogół niżej siły. P. Blass nie osiągnął dobrego wyniku. Powinien on zająć się nieco studjami szachowemi. P. Makarczyk wpada zbyt często w „zeitnot” czyli według zaproponowanego spolszczenia „niedoczas”. P. Feinmesser trzymał się dobrze. Przegrał on tylko 2 partje. Natomiast ujawnił on bardzo niewielkie skłonności w kierunku wygrywania. Zaledwie w 3 partjach udało mu się odnieść zwycięstwo. W następnym turnieju powinien on zdobyć się na większą zaciętość bojową. P.Kleczyński grał słabo, poniżej możliwości, p. Towbin również. P. Reissner jest postrachem 2-giej kategorii (dwa razy pierwsza nagroda), natomiast w 1-szej klasie nie może się jeszcze obronić. P. Aronszajn powinien przejść przez kombinacyjną szkołę, otwarte partje, a potem dopiero udawać modernistycznego mistrza. P. Wróbel jest utalentowanym kompozytorem zadań szachowych. Pod względem siły szachowej nadawałby się bardziej do turnieju jakiejś dalszej kategorji.
Makarczyk K.
1-sze oficjalne mistrzostwo Warszawy
| M. Nazwisko | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 0 | 1 | 2 | Pkt. |
| 1.Kremer | X | 1 | 0 | 1 | 1 | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 9 |
| 2.Kohn | 0 | X | 1 | ½ | 1 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 9 |
| 3.Łowcki | 1 | 0 | X | 0 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | 0 | 1 | 1 | 7 ½ |
| 4.Frydman | 0 | ½ | 1 | X | 0 | ½ | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 7 |
| 5.Blass | 0 | 0 | ½ | 1 | X | 1 | 0 | 1 | ½ | 1 | ½ | 1 | 6½ |
| 6.Feinmesser | 1 | ½ | 0 | ½ | 0 | X | ½ | ½ | ½ | 1 | 1 | ½ | 6 |
| 7.Makarczyk | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | ½ | X | 0 | ½ | 1 | 1 | 1 | 6 |
| 8.Kleczyński | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 1 | X | 0 | ½ | ½ | 1 | 4½ |
| 9.Towbin | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | ½ | ½ | 0 | X | 1 | 1 | 1 | 4½ |
| 10.Reissner | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 0 | X | ½ | 1 | 3 |
| 11.Aronszajn | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 0 | 0 | ½ | 0 | ½ | X | 1 | 2½ |
| 12.Wróbel | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | X | ½ |
„Świat Szachowy”, nr 5, luty 1927
A. Blass – P. Frydman [C12]
Warszawa 1926 (ch)
1.e4 e6 2.d4 d5 3.Sc3 Sf6 4.Gg5 Gb4 5.Gxf6 5.e5 zasługiwało na uwagę.
5...Hxf6 6.e5 He7 7.Sf3 c5 8.dxc5
Lepsze 8.a3 - Vistula.
8...Sc6 9.Ge2 Hxc5 10.0–0? Gxc3 11.bxc3 Hxc3 12.We1 0–0 13.Gd3 f6?
13...f5!
14.We3! Bardzo dobrze zagrane.
14...Hb4 15.exf6 gxf6 16.c4!
Bardzo dobre! Odcina hetmana od przeprowadzenia na zagrożone skrzydło królewskie.
16...Se7 17.Sh4 Wf7 18.Wg3+ Kf8
18...Wg7 19.Hh5! (19.Gxh7+ Kxh7 20.Hh5+ Kg8 21.He8+ Kh7 22.Sg6! i wygrywa) ; 18...Kh8 19.Hh5!
19.Wb1 Hd6 20.Hh5 dxc4 21.Gxh7 Hd5
Czarne świadomie usiłują wymienić hetmana za dwie figury.
22.Hh6+! Lepsze niż 22.Wd1 Hxd1+ 23.Hxd1 Wxh7.
22...Ke8 23.Gc2
”Świat Szachowy” nr 5, luty 1927, str. 5; „Neueste Schachnachrichten” Heft 2a, April-Juni 1927 (L. Tuhan - Baranowski).
S. Kohn – K. Makarczyk [D46]
Warszawa 1926 (ch)
1.Sf3 d5 2.d4 Sf6 3.c4 e6 4.Sc3 c6 5.e3 Sbd7 6.Gd3 Gd6 7.0–0 0–0 8.e4 dxc4 9.Gxc4 e5 10.Ge3? He7 11.d5 Sb6 12.Gxb6 axb6 13.Sd2! Wd8 14.a4 Gb4? 15.Hb3 Gc5 16.Ge2 cxd5? 17.exd5 e4 18.Sc4 Gg4 19.Wae1 Hc7 20.h3 Gf5 21.Se3! Gxe3 22.fxe3 Gxh3? 23.Wf4! Gd7 24.Wef1 Hc5?
Teraz następuje forsowny mat - Vistula.
32.Hh8+ Hf8 33.He5+ Ge6 34.Gb5+ Wd7 35.Gxd7+ (1–0).
Mogło nastąpić 35...Kxd7 36.Hc7+ Ke8 37.Sf6 mat.
”Świat Szachowy” nr 5, luty 1927.
L. Kremer – S. Kohn [A04]
Warszawa 1926 (ch)
1.Sf3 f5 2.g3 Sf6 3.Gg2 Sc6 4.c4 e5 5.d3 Gb4+ 6.Sfd2 0–0 7.Sc3 d6 8.0–0 Ge6 9.Ha4 Gxc3 10.bxc3 Gd7 11.Hb3 Sa5 12.Ha3 c5 13.d4 Hc7 14.dxe5 dxe5 15.Sb3 Sxc4 16.Hxc5 Wfc8 17.He7 We8 18.Hb4
Należało grać 18...e4 z groźbą Sd5 i na 19.Sc5 b5! i czarne otrzymałyby dobrą grę.
19.Gxa8 a5 20.Sxa5 bxa5 21.Hb7 Hc5 22.Wd1!
Jedyne dobre posunięcie, wygrywające partję.
22...Ga4 23.Wd5! Hc8 24.Hxc8 Wxc8 25.Gb7 Wc7 26.Wd8+ Kf7 27.Ga6 Sb6 28.Wb8 Sbd7 29.Wb7 Wxc3 30.Gd2 Wc5 31.Wc1 Wxc1+ 32.Gxc1 Gc6 33.Wc7 Gd5 34.a4 Ke7 35.Gd2 Kd6 36.Gxa5 Sc5 37.Gb5 Sb3 38.Gb6 g5 39.a5 g4 agonja
40.a6 Sd4 41.Gc4 Se6 42.a7 (1–0);
”Świat Szachowy” nr 5, luty 1927.
M. Łowcki – I. Towbin [C26]
Warszawa 1926 (ch)
1.e4 e5 2.Sc3 Sf6 3.g3 d5 4.exd5 Sxd5 5.Gg2 Sxc3 6.bxc3 Gd6 7.Se2 0–0 8.0–0 f5 9.f4 Sc6 10.Wb1 He7 11.fxe5 Sxe5 12.Sf4 c6 13.d4 Sg6 14.Sxg6 hxg6 15.Gf4 Gxf4 16.Wxf4 He3+ 17.Kh1 Hxc3 18.d5! Wd8 19.Wd4 Hc5 20.d6 b5 21.d7 Gb7 22.Hd3 He7 23.Wd6 Wab8 24.Wd1
25.Wxg6 c5 26.Hxf5+ Kg8 27.Gxb7 Wxb7 28.Hd5+ Hf7 29.Wxg7+ Kxg7 30.Hxb7 b4 31.Kg1 Hxa2 32.He4 Hf7 33.Wd5 (1–0);
”Świat Szachowy” nr 5, luty 1927, str. 8.
Stanisław Kohn podzielił 1–2 nagrodę z Leonem Kremerem, którego następnie pokonał w barażu w stosunku 2:0.
Kremer i Kohn jeszcze wielokrotnie walczyli ze sobą, ze zmiennym szczęściem. Przez pewien czas Leon reprezentował Łódź.
S. Kohn – L. Kremer [E16]
mecz Łódź-Warszawa, 1928
1.Sf3 Sf6 2.d4 e6 3.c4 b6 4.g3 Gb7 5.Gg2 Gb4+ 6.Sbd2! Znacznie lepiej niż 6.Gd2; wymiana gońca jest dla czarnych niekorzystna.
6...0–0 7.a3! Ge7 8.0–0 d6
Czarne usiłują rozbić centrum przez e6-e5.
9.b3 Sbd7 10.Gb2 c5 11.e3 Hc7 12.Hc2 Wfd8 13.e4! cxd4 14.Sxd4 a6 15.Wac1 Wac8 16.Hd3
Białe nie dopuszczają do d6-d5.
16...Hb8
Czarne są ścieśnione i nie mają dobrych posunięć.
17.h3 Ha8 18.He3
Naiwna pułapka: 22.fxe5 dxe5 23.Gxe5? Gc5.
22...exf4 23.gxf4 Sh5 24.Wf1 g6 25.Hc3 f6 26.Sg3 Gg7? 26...Sxg3 27.Hxg3 Gg7.
27.Sxh5 gxh5 28.f5 Sg5 29.Hg3! Kh8 30.Hh4 We8 31.Wfe1 b5 32.Hxh5 bxc4 33.Wxc4 Wxc4 34.Sxc4 Sxe4
Komentarz St. Kohna w: „Świat Szachowy” nr 11–12 (17–18), listopad - grudzień 1928.
Stanisław Kohn zginął rozstrzelany w Palmirach, być może jednego dnia z Dawidem Przepiórką. Leon Kremer był więźniem getta warszawskiego, data jego śmierci jest nieznana.