ID #1087

JEŚLI MISTRZOSTWA ŚWIATA TO W MOSKWIE Historia Mistrzostw Świata

http://www.vistula.linuxpl.eu/felietony/moskwa.htm

   

Współczesna historia szachów związana jest ściśle z Rosją. Wielkie nazwiska Michała Czigorina i Aleksandra Alechina były przez długi czas natchnieniem dla szachistów rosyjskich.
     Od połowy lat dwudziestych szachy robiły zawrotną karierę jako oficjalnie aprobowane przez władzę i doktrynę spełnienie intelektualnych oraz życiowych aspiracji narodów radzieckich. Postacią, która miała wielki wpływ na masowy rozwój gry we wszystkich republikach, zakładanie niezliczonych sekcji oraz tworzenie podstaw do systematycznego kształcenia przyszłych mistrzów był Nikołaj Krylenko (1885-1938). Precyzyjne sformułowanie zasad i celów musiało szachistom na długo wystarczyć, gdy energiczny prokurator i wysoki rangą dygnitarz sam został osądzony i stracony. Jednak dzieło życia nie uległo zniszczeniu i już w 1948 roku Michał Botwinnik, najlepszy wychowanek tworzącej się szkoły radzieckiej, został mistrzem świata po zwycięskim występie w meczu-turnieju w 1948 roku. Turniej był wyjściem z sytuacji, po śmierci w 1946 roku dotychczasowego mistrza świata Aleksandra Alechina.
     Skład turnieju, Michał Botwinnik (ZSSR), Paul Keres (ZSSR), Wasyli Smysłow (ZSSR), Samuel Reszewski (USA), Maks Euwe (Holandia, były mistrz świata), był niezbyt fortunny, zbytnią przewagę ilościową mieli przedstawiciele zwycięskiego (w wojnie światowej) mocarstwa. Pierwsza część zawodów, dwa koła została rozegrana w Hadze, pozostałe odbyły się już w jaskini lwa, w Moskwie.

 

Turniej o Mistrzostwo Świata, Haga Holandia 1948, dwa koła, pierwsza część.

 

Lp.  Nazwisko, Imię   Pkt.    Berger
1 Botwinnik, Michaił ** 1 1/2 1/2 1/2 1 1 1 1/2   6.0/8  
2 Reszewski, Samuel  0 1/2 ** 1/2 1/2 1 1/2 1 1/2   4.5/8  
3 Smysłow,Wasili 1/2 1/2 1/2 1/2 ** 0 0 1 1   4.0/8   13.50
4 Keres,Paul 0 0 0 1/2 1 1 ** 1 1/2   4.0/8   12.50
5 Euwe,Maks 0 1/2 0 1/2 0 0 0 1/2 **   1.5/8

 

 

 

Turniej o Mistrzostwo Świata, Moskwa Rosja 1948, trzy koła, druga część.

 

Lp. Nazwisko, Imię  1 2 3 4 5  Pkt.  Berger
1 Botwinnik, Michaił  *** 1 1/2 1/2 1 1 0 0 1 1 1 1/2 1/2  8.0/12  46.00
2 Smysłow, Wasyli  0 1/2 1/2 *** 1/2 1 1/2 1 1 1/2 0 1 1  8.0/13  44.00
3 Keres, Paul  0 0 1 1/2 0 1/2 *** 1 0 1/2 1 1 1  6.5/12  
4 Reszewski, Samuel  1 0 0 0 0 1/2 0 1 1/2 *** 1/2 1 1  6.0/13  
5 Euwe, Maks  0 1/2 1/2 1 0 0 0 0 0 1/2 0 0 ***  2.5/12  


     Od tego  momentu mecze o szachowe mistrzostwo świata odbywały się w Moskwie.

 

19 Mistrzostwa Świata Moskwa 1951

 

Lp Nazwisko,Imię 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12  
1 Bronstein,Dawid 1/2 1/2 1/2 1/2 1 0 0 1/2 1/2 1/2 1 0
2 Botwinnik,Michaił 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1 1 1/2 1/2 1/2 0 1
  13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Pkt.
1/2 1/2 1/2 1/2 1 1/2 0 1/2 1 1 0 1/2 12.0/24
1/2 1/2 1/2 1/2 0 1/2 1 1/2 0 0 1 1/2 12.0/24



     Opowieści o tajemniczych okolicznościach tego meczu krążą do dziś, wystarczy sobie jednak zdać sprawę, że były to straszne czasy terroru i wiele rzeczy przebiegało niejawnie, podporządkowane celom politycznym i propagandowym. Remis w meczu zgodnie z regulaminem FIDE pozostawił tytuł mistrzowi świata Botwinnikowi.
     Kolejne spotkanie o najwyższy tytuł przebiegało według podobnego scenariusza, mistrz z trudem obronił tytuł na finiszu, remisując mecz, jednak przyszło mu walczyć ze Smysłowem aż trzy razy...

 

20 Mistrzostwa Świata Moskwa 1954

 

Lp. Nazwisko,I 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12  
1 Botwinnik,Michaił 1 1 1/2 1 1/2 1/2 0 1/2 0 0 0 1
2 Smysłow,Wasyli 0 0 1/2 0 1/2 1/2 1 1/2 1 1 1 0
  13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Pkt.
1 0 1 1 1/2 1/2 1/2 0 1/2 1/2 0 1/2 12.0/24
0 1 0 0 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1/2 1 1/2 12.0/24


     Kolejne podejście pretendenta miało miejsce w 1957 roku.

 

21 Mistrzostwa Świata Moskwa 1957

 

Lp.  Nazwisko,I  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22  Pkt.
1 Smysłow,Wasyli  1 1/2 1/2 0 0 1 1/2 1 1/2 1/2 1/2 1 0 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1/2 1 1/2 1/2  12.5/22
2 Botwinnik,Michaił  0 1/2 1/2 1 1 0 1/2 0 1/2 1/2 1/2 0 1 1/2 1/2 1/2 0 1/2 1/2 0 1/2 1/2    9.5/22


     W ten sposób świat poznał kolejnego rosyjskiego mistrza świata. Jednak szkoła radziecka wciąż silnie utożsamiała się ze słynnym Alechinem, budując na podstawie jego twórczości całą teorię przygotowań do najwyższych osiągnięć sportowych. Następne spotkanie w Moskwie odbyło się za rok i zmieniło układ sił między rywalami.

22 Mistrzostwa Świata Moskwa 1958

 

Lp.  Nazwisko,I  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23  Pkt.
1 Botwinnik,Michaił  1 1 1 1/2 0 1 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1 1/2 1 0 1/2 1/2 1 0 1/2 1/2 0 1/2  12.5/23
2 Smysłow,Wasyli   0 0 0 1/2 1 0 1/2 1/2 1/2 1/2 1 0 1/2 0 1 1/2 1/2 0 1 1/2 1/2 1 1/2  10.5/23


     Niebezpieczeństwo nadeszło niespodziewanie ze strony 23 letniego Michaiła Tala z Rygi na Łotwie. Mecz rozpoczął się sensacyjnym 3:0 dla Tala, dwie zwycięskie partie Botwinnika niewiele zmieniły, kolejne trzy wygrane pretendenta przesądziły o losach pojedynku.

23 Mistrzostwa Świata Moskwa 1960

 

Lp.  Nazwisko,I  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21  Pkt.
1 Tal,Michaił  1 1/2 1/2 1/2 1/2 1 1 0 0 1/2 1 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1 1/2 1/2  12.5/21
2 Botwinnik,Michaił  0 1/2 1/2 1/2 1/2 0 0 1 1 1/2 0 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1/2 0 1/2 1/2    8.5/21

     Rewanż nastąpił już po roku, tym razem Tal, który przeszedł ciężką operację nerek nie był w stanie osiągnąć poprzedniego poziomu gry.

24 Mistrzostwa Świata Moskwa 1961

 

Lp.  Nazwisko,I  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Pkt.
1 Botwinnik,Michaił  1 0 1 1/2 1/2 1/2 1 0 1 1 1 0 1 1/2 1 1/2 0 1 0 1/2 1 13.0/21
2 Tal,Michaił  0 1 0 1/2 1/2 1/2 0 1 0 0 0 1 0 1/2 0 1/2 1 0 1 1/2 0 8.0/21


     Mistrz zaczął jednak słabnąć pod naporem nowych sił i nie przetrzymał kolejnego meczu w Moskwie. Ostrożny techniczny styl pretendenta z Armenii nie dawał szansy na obnażenie słabych stron 33-letniego napastnika. Botwinnik (ur. 1911) miał już zbyt mało sił fizycznych na trwający tygodniami pojedynek, w którym główną trudnością było wielogodzinne wyczekiwanie na osłabiający pozycję ruch przeciwnika.

25 Mistrzostwa Świata Moskwa 1963

 

Lp.  Nazwisko,I  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Pkt.
1 Petrosian,Tigran  0 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1 1/2 1/2 1 1 1/2 1/2 1/2  12.5/22
2 Botwinnik,Michaił  1 1/2 1/2 1/2 0 1/2 0 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 0 1/2 1/2 0 0 1/2 1/2 1/2  9.5/22


     Kolejna dekada przebiegała pod znakiem meczów w Moskwie. Petrosian odparł z pewnym wysiłkiem starania nowej gwiazdy Borysa Spasskiego (ur. 1937), grającego po prostu bardziej aktywnie, choć bez jakiejś wyjątkowej precyzji.

26 Mistrzostwa Świata Moskwa 1966

 

Lp. Nazwisko,I 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
1 Petrosian,Tigran 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1/2 1 1/2 1/2
2 Spasski,Borys 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1/2 1/2 0 1/2 1/2
  13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Pkt.
0 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1 1/2 1 0 1/2 12.5/24
1 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 0 1/2 0 1 1/2 11.5/24


     Po trzech latach starań Spasski znowu usiadł do gry przeciwko mistrzowi świata i tym razem wygrał bez większych problemów. Była to przewaga fantazji i umiejętności szybkiego rozwijania inicjatywy nad solidnym zachowawczym stylem Petrosiana. Wszyscy, którzy wróżyli długą karierę na tronie ostrożnemu mistrzowi, analogicznie do sytuacji sprzed 45 lat, gdy bezbłędnie grający Capablanca pokonał wieloletniego mistrza świata Laskera (od zwycięstwa w 1894 z Wilhelmem Steinitzem) i nie przegrywał przez wiele sezonów żadnej partii, srodze się zawiedli.

 

27 Mistrzostwa Świata Moskwa 1969

 

Lp. Nazwisko,Imię  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23  Pkt.
1 Spasski,Borys  0 1/2 1/2 1 1 1/2 1/2 1 1/2 0 0 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 1/2 1 0 1 1/2 1/2  12.5/23
2 Petrosian,Tigran  1 1/2 1/2 0 0 1/2 1/2 0 1/2 1 1 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 1/2 0 1 0 1/2 1/2  10.5/23


     Do młodszego Spasskiego (ur. 1937) należał finisz, przewaga dwóch punktów każdego przekonała. W tym momencie nad Moskwą zaczęły zbierać się chmury, Amerykanin Robert Fischer (ur. 1943) dający już od kilku lat popisy niezwykłej waleczności i skuteczności wygrał po kilku latach przerwy w występach turniej międzystrefowy w Palma de Majorka.
     W ten sposób wznowił starania o tron szachowy i po pokonaniu kolejno Rosjanina Marka Tajmanowa 6:0, Duńczyka Benta Larsena 6:0, znanego już nam Ormianina Tigrana Petrosiana 6.5:2.5 zdobył prawo do walki z mistrzem Borysem Spasskim. Oznaczało to przerwanie trwającej ponad 20 lat tradycji rozgrywania meczów o szachowe mistrzostwo świata w Moskwie. Po wielu perturbacjach ustalono, że miejscem rozegrania meczu będzie Rejkjawik na Islandii, całkowicie neutralny politycznie. Prasa rosyjskojęzyczna rozpętała ogromną kampanię nienawiści wobec Roberta Fischera przedstawiając go jako niezrównoważonego geniusza, odważającego się uczynić zamach na zarezerwowane dla rosyjskiego narodu prawo do przewodniczenia szachowemu światu.
     Podkreślano to niezwykłe żądania finansowe, to zmieniające się wymagania wobec warunków na sali gry, oświetlenia a nawet - coż za wymysł - foteli. Mimo oczywistych osiągnięć rosyjskich fachowców w dziedzinie teorii i praktyki gry szachowej, o pieniądzach i biznesie mieli oni zbyt słabe wyobrażenie, będąc od lat dwudziestych faktycznymi rentierami systemu opieki sportowej stworzonej przez rządzącą doktrynę polityczną. Nagrodą za zwycięstwa w turniejach były raczej propozycje lepszych komunalnych mieszkań, dobre umocowanie w systemie opieki państwowej i możliwości wyjazdów za granicę, niż konkretna gotówka. Tysiące dolarów były czystą abstrakcją dla ludzi zarabiających kilkadziesiąt rubli miesięcznie i nie posiadających prawie żadnej własności prywatnej. Wszelkie rzucane na groźnego Amerykanina inwektywy trafiały do serc ludu pracującego, wywołując niechęć i rozdrażnienie dla jego kolejnych postępków. Jednak do meczu w końcu doszło i Robert Fischer wygrał w wielkim stylu pokonując swoim uporem, unikalnym talentem i pracowitością nieco leniwego przeciwnika. Mecz pokazał światu ogromną przewagę debiutową i koncepcyjną nowego mistrza świata. Głębia rozumienia szachów, zdolność do twórczej pracy stawia Roberta Fischera w gronie tak wielkich talentów jak Paul Morphy czy Jose Raul Capablanca.

28 Mistrzostwa Świata Rejkjawik Islandia 1972

 

Lp.  Nazwisko,I Rank. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Pkt.
1 Fischer,Robert 2785 0 0 1 1/2 1 1 1/2 1 1/2 1 0 1/2 1 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1 12.5/21
2 Spasski,Borys 2660 1 1 0 1/2 0 0 1/2 0 1/2 0 1 1/2 0 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 1/2 0 8.5/21


     Dla świata szachowego stało się jasne, że era moskiewskich meczów o mistrzostwo świata minęła i rozgrywki będą wyglądały inaczej. Ogromny wzrost zainteresowania szachami na świecie wywołany meczem rozegranym ponad żelazną kurtyną zmienił poglądy na ten sport przede wszystkim w Europie, która podczas II wojny światowej straciła niemal wszystkich wybitnych szachistów. To obudzenie miało jeszcze procentować przez wiele lat, aż osiągnęło swoje apogeum współcześnie, w latach 90. O dziwo Ameryka, tak zazwyczaj wrażliwa na wszelkie zawrotne kariery i spektakularne wydarzenia zareagowała anemicznie. Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej nie przyjął Roberta Fischera, mimo pewnych starań, choć normą jest przyjmowanie wybitnych sportowców i nawet piosenkarzy, czy muzyków po odniesionych sukcesach.
     W ZSSR zawrzało, we władzach rozpoczęło się formalne dochodzenie, kto jest winny tak poniżającej klęski. Po przykrym okresie rozliczeń rozpoczęto jednak z energią i planowo przygotowywać się do odzyskania straconego prestiżu. Twórczość szachowa Fischera posłużyła jako doskonały materiał szkoleniowy, nowe środki zintensyfikowały szkolenie uzdolnionej młodzieży, jednocześnie po serii krytycznych artykułów utajniono niektóre publikacje. Rozpoczęto także poszukiwania kogoś, kto jeszcze z Fischerem nie przegrał.
     Zwycięzcy dwóch turniejów międzystrefowych w 1973, w Leningradzie (dziś Petersburg) i Petropolis w Brazylii oraz Spasski i Petrosian stoczyli mecze pretendenckie o prawo gry z Robertem Fischerem. W meczach ćwierćfinałowych Borys Spasski pokonał Amerykanina Roberta Byrne, Anatoli Karpow rodaka Lwa Poługajewskiego, Wiktor Korcznoj (ur. 1931) Brazylijczyka Henrique Meckinga, Petrosian Węgra Lajosa Portisza. Na etapie półfinałów Anatoli Karpow (ur. 1951) wygrał z Borysem Spasskim, Wiktor Korcznoj z Tigranem Petrosjanem. W meczu finałowym stanęli naprzeciw siebie Wiktor Korczonoj i Anatoli Karpow.
     Szanse Korcznoja obniżały jego uprzednie wypowiedzi prasowe bardzo pochlebne dla Fischera i do tego stawiające pod znakiem zapytania możliwość jego pokonania przy ówczesnej formie mistrza. Wywołało to niechęć władz sportowych i politycznych do niepokornego Korcznoja, potrafiącego głośno wypowiadać własne zdanie. Początek meczu był przerażający, zwolennicy Karpowa, zmobilizowany przez Komsomoł "aktyw" młodzieżowy, urządzili po wejściu Wiktora Korcznoja na salę "kocią muzykę", tupanie butami, okrzyki w rodzaju - "Tola ubij jewo", tak twierdzą naoczni świadkowie. Mecz był dramatyczny, Karpow po 18 partiach prowadził 10.5:7.5 lecz utracił siły i po przegraniu dwóch partii na finiszu prowadził zaledwie 11:10, trzy ostatnie remisy pozwoliły uzyskać zwycięstwo meczowe. W ten sposób pojawił się pretendent będący odpowiedzią ogromnej organizacji sportowej i politycznej ZSSR na fakt zdobycia przez Roberta Fischera tytułu mistrza świata.
Mecz 1974
     Dalszy przebieg negocjacji o warunkach przyszłego meczu między Fischerem a Karpowem pełen jest niejasnych doniesień i faktów. Obie strony wysuwały żądania, ale w końcu nie doszło do ostatecznych ustaleń i mecz się nie odbył. FIDE ogłosiło zwycięstwo walkowerem Karpowa. Nie było to rozwiązanie satysfakcjonujące, lecz Robert Fischer zarzucił karierę sportową i nikt nie zdołał nakłonić go do startów. Anatoli Karpow stał się 12 szachowym mistrzem świata bez pokonania poprzedniego championa, ale w dalszym przebiegu kariery zdołał udowodnić swoją wartość bijąc wszelkie rekordy skuteczności sportowej. Stał się mistrzem świata rekordowo aktywnym, niezwykle stabilnie prezentującym dobrą formę i przygotowanie. W swej karierze wygrał według niektórych obliczeń ponad 140 turniejów i zawodów bijąc wszelkie w tym rekordy.
     Kolejny cykl wyłonił w dwóch turniejach międzystrefowych pretendentów: w Manilii (Filipiny) w 1976 roku zwyciężył Henrique Mecking przed Lwem Poługajewskim i Wlastimilem Hortem (Czechy), w Biel (Szwajcaria) wygrał Bent Larsen, za nim uplasowali się Tigran Petrosjan, Lajos Portisz oraz Michaił Tal. W meczach ćwierćfinałowych spotkali się Spasski (dopuszczony ze względu na wycofanie się Fischera) i Hort 8.5:7.5; Poługajewski wygrał z Meckingiem 6.5:5.5; Portisz z Larsenem 6.5:3.5; Korcznoj z Petrosianem 6.5:5.5. Następnie w półfinale Spasski wygrał z Portiszem; Korcznoj z Poługajewskim.
     Finałowy mecz Korcznoj - Spasski rozegrany w Belgradzie był wspaniałą wojną nerwów wygraną bezapelacyjnie przez Wiktora Korcznoja 10.5:7.5, który uzyskał w ten sposób prawo do stoczenia pojedynku o tytuł mistrza świata z Anatoli Karpowem.
     Smaczku wszystkim meczom Korcznoja z przedstawicielami ZSSR dodawał fakt zmiany jego miejsca zamieszkania. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdy nie to, że w ZSRR nie wolno było zmieniać miejsca zamieszkania, nie mówiąc już o wyborze innego kraju. Wiktor Korcznoj nie znalazł w swoim kraju sprzyjającej atmosfery dla rozwijania sportowej kariery i zdecydował się szukać spokoju niezbędnego do żmudnych badań szachowych w Szwajcarii. Władze ZSSR potraktowały ten normalny w końcu fakt jako akt nieprzyjazny, odebrały zaocznie wybitnemu sportowcowi wszelkie tytuły, odznaczenia i uprawnienia, następnie podjęły trud wymazania wszelkich śladów jego kariery sportowej poprzez wykreślanie zapisów w książkach, czasopismach, encyklopediach, podręcznikach.
     Te dziwne próby wymazania wszelkich śladów działalności wybitnego sportowca, którego kilkudziesięcioletnia kariera (już w 1952 roku, mając 21 lat zajmował 6 pozycję w niezwykle silnych mistrzostwach ZSSR) stanowiła wzór dla kilku pokoleń szachistów w ZSSR i na świecie, były działaniem czysto politycznym i wojskowym, dążono wszelkimi siłami do wyeliminowania odstępcy mogącego zarazić swoim przykładem miliony obywateli niezadowolonych ze swojego losu. Dziś wyjazdy za granicę są normalną czynnością, wówczas były dla większości obywateli nieosiągalną mrzonką. Wyjątek stanowili wybitni sportowcy i właśnie podczas pobytu na turnieju w Holandii Wiktor Korcznoj postawił nie wracać do kraju. Niestety nie zdołał zabrać ze sobą żony i syna, co oznaczało długą rozłąkę, gdyż władze nie pozwoliły im na wyjazd.
     W takiej skomplikowanej atmosferze przebiegały przygotowania do niezwykle dramatycznego meczu w Baguio na Filipinach o szachowe mistrzostwo świata między Wiktorem Korcznojem, starającym się o obywatelstwo Szwajcarii, a Anatolim Karpowem będącym aktualnym mistrzem świata. Władze sportowe ZSSR wyasygnowały na ten cel poważne środki, nawet posiłki dla Karpowa były codziennie dowożone samolotem z Moskwy, aby uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa zatrucia pokarmowego. Ekipa profesjonalistów liczyła kilkadziesiąt osób poczynając od analityków, poprzez kucharzy, dziennikarzy, działaczy, aż do komandosów i agentów ochrony. Dość dziwnie wyglądało to na tle niewielkiej ekipy szachowych pomocników Korcznoja, który sam przecież musiał im zapłacić za pracę analityczną podczas trwającego 3 miesiące meczu. Dysproporcja ta sprawia, że nie można traktować poważnie zapewnień Karpowa o czystym przebiegu walki. Z ZSSR dochodziły wieści o pozbawieniu żony Korcznoja prawa do pracy, odebraniu mieszkania, wyrzuceniu syna z uczelni i powołaniu go do wojska (trwała właśnie wojna w Afganistanie).
     Można jedynie podziwiać siłę charakteru Korcznoja, który nie tylko zdołał w tej sytuacji nawiązać walkę z przeciwnikiem ale i realnie mu zagrozić, szczególnie w drugiej połowie meczu. Subtelna gra pozycyjna obu graczy wniosła wiele do skarbnicy wiedzy szachowej i niewątpliwie pozwoliła na duży rozwój jej rozumienia. Nie należy jednak w żadnym wypadku stawiać znaku równości między przeciwnikami; z jednej strony niezwykle uzdolniony, mocno zdeterminowany samotny człowiek, z drugiej gigantyczna machina nastawiona na zwyciężanie na wszystkich frontach. Oczywiście to Karpow w końcu wygrał mecz w Baguio 16.5:15.5, a nie Korcznoj, i miał pozostać mistrzem świata aż do spotkania z Garri Kasparowem z Baku (Azerbejdżan).

 

Mecz o Mistrzostwo Świata w Szachach Anatolij Karpow - Garry Kasparow Mistrzostwa Świata FIDE Moskwa 1984/1985

 

Adam Umiastowski

Tagi: Historia, mecze, Mistrzostwa Świata, Moskwa

Podobne wpisy:

Nie możesz komentować tego wpisu