Felietony Szachowej Vistuli

http://szachowavistula.pl/vistula/hortlekcja.htm

Autor jednego z pierwszych podręczników szachowych uczył, że: „Wielcy gracze nigdy nie roszują”. W następnym wydaniu była korekta: „Dobrzy szachiści rzadko roszują”. Ta teoria nie przetrzymała próby czasu, ale często należy się zastanowić nad tym, czy naprawdę należy wykonać roszadę. Wielki gracz pokazał w tej partii jak zroszować nie wykonując roszady.

Spoelman,W (2206) - Hort,V (2531) [B06]
Essent Open Hoogeveen NED (1), 11.10.2002

1.e4 g6 2.d4 d6 3.Ge3 Gg7 4.Sc3 a6 5.a4 b6 6.Hd2 Gb7 7.Gc4 Sd7 8.Sf3 e6

Na szachownicy mamy debiut „szczurka”. „hipopotama” albo „żaby”. Czarne wykonują dużą liczbę posunięć na dwóch pierwszych liniach, grając najczęściej g6, d6, e6, Sd7, Se7, b6, Gb7. Potem w zależności od ustawienia białych zdarzają się próby aktywności: e6-e5, f7-f5, c7-c5. Niekiedy czarne czekają dłużej w parterze licząc na błędy białych, gdy rzucą się one do ataku. Zaletą tego debiutu jest to, że nie trzeba uczyć się teorii, wszystko można i trzeba wymyślać przy szachownicy. Wada jest taka, że czarne pasywnie czekają na rozwój sytuacji i nie mają wpływu na to, jaka struktura docelowo powstanie po debiucie.
9.0-0 Być lepsze dla białych były plany bez roszady: 9.h4 Sgf6 10.d5 e5÷; 9.d5 e5 10.g4!?.
9... h6!? Czarne kontynuują wyczekiwanie. Takie posunięcia mają pewną wartość psychologiczną - prowokują przeciwnika do energicznych działań, a nic szczególnie groźnego nie widać.
Białe chciałyby zapewne szybko zagrać f2-f4-f5, ale szybko się nie da, to zajmie wieki.
10.Wfe1 Se7 11.Wad1

Paweł Kruza i Adam Umiastowski