Felietony Szachowej Vistuli - Mistrz Waldemar Świć uczy GRAJMY LEPIEJ (15)

Plamy na słońcu.

Wciąż namawiam adeptów gry szachowej, aby studiowali partie klasyków.

Sam także chętnie powracam do tego świata monumentalnych dzieł sztuki, gdzie wszystko jest jasne i proste, przynajmniej w wykonaniu jednej ze stron. Jak jednak osiągnąć choćby pewien stopień takiego wtajemniczenia? Ile pracy potrzeba? Ile wysiłku musi przenieść system nerwowy?

Może nam, "zwykłym śmiertelnikom" zrobi się raźniej, gdy przekonamy się, że wielcy szachiści także byli ludźmi i nieobce im były błędy, nawet najgrubsze. A przy okazji, przypominam po raz kolejny o konieczności studiowania gry końcowej.

Uwadze Czytelników polecam fragment z partii uznanego mistrza gry końcowej, jakim bez wątpienia był J.R. Capablanca.

Capablanca - Menchik
Hastings 1929

Capablanka-Menczik

Pozycja pokazana na diagramie powstała po 55 posunięciu białych. Jest ona remisowa, co można było osiągnąć po 55...Wb8= lub 55...Wb1=. Czarne zagrały jednak
55...Wa6? i teraz zamiast prosto wygrać po 56.Kf8+! Capablanca zagrał
56.Wd7? Po dalszym
56...Wa8 57.We7 czarne powtórzyły swój błędny manewr
Wa6? ale tym razem nastąpiło prawidłowe
58.Kf8+! Na tym jednak przygody w tej partii nie zakończyły się.
58...Kg6 59.f7 Wa8+ Jeśli 59...Kf6 to 60.Kg8
60.We8 Wa7 61.We6+ Kh7

Capablanka-Menczik

Białe są o krok od zwycięstwa. Wystarczyło zagrać 62.We1 np: 62...Wa8+ 63.Ke7 Wa7+ 64.Kf6 Wa6+ 65.We6. Wygrywało także 62.Wf6. nastąpiło jednak:
62.Ke8? Wa8+ 63.Ke7 i teraz po raz już ostatni pomyliły się czarne

Capablanka-Menczik