http://szachowavistula.pl/vistula/dompetrosjana.htm
Petrosjan stawia domek.
Były mistrz świata Tigran Petrosjan bardzo lubił grać domki nazywane dzisiaj „debiutem Torre”, a kiedyś „pionem hetmańskim”. W końcu napisał nawet artykuł, w którym wyjaśniał, dlaczego tak bardzo lubi grać domki. Ten artykuł został przypomniany w książce o Petrosjanie z „czarnej serii”.
Przypomnijmy za internetową Wikipedią karierę legendarnego gracza:
„Tigran Petrosjan, orm. Տիգրան Պետրոսյան, ros. Тигран Вартанович Петросян (ur. 17 czerwca 1929 w Tbilisi, zm. 13 sierpnia 1984 w Moskwie) – ormiański szachista reprezentujący ZSRR, dziewiąty mistrz świata w szachach. Petrosjan rozpoczął szachową edukację stosunkowo późno. Jako trzynastolatek rozpoczął regularny trening szachowy, głównie oparty na ideach Arona Nimzowitscha, co ukształtowało jego późniejszy styl gry. Pierwszym sukcesem było zdobycie mistrzostwa Związku Radzieckiego juniorów w 1946 roku. Przez następne szesnaście lat powoli, acz regularnie awansował w szachowej hierarchii, by w 1963 roku sięgnąć po najbardziej wartościowy tytuł. Systematycznie poprawiał swoją pozycję w pierwszych startach w bardzo silnie obsadzonych finałach indywidualnych mistrzostw ZSRR. Rok 1949 przyniósł mu szesnaste miejsce, następny - dwunaste, w 1951 awansował już do ścisłej czołówki, zajmując dzielone z Jefimem Gellerem drugie miejsce za Paulem Keresem, a przed takimi koryfeuszami szachów jak Michaił Botwinnik, Dawid Bronstein i Wasilij Smysłow. Ten wynik otworzył mu drogę do turnieju międzystrefowego, drugiego szczebla rozgrywek o mistrzostw świata. Tigran Petrosjan (1961)
Wyniki Petrosjana w rozgrywanych co trzy lata turniejach pretendentów (o prawo gry w meczu o mistrzostwo świata) wskazują na dalszy stały postęp: V miejsce w Zurychu (1953), dzielone III miejsce w Amsterdamie (1956), III w Jugosławii (1959) i w końcu I miejsce na Curaçao (1962). Lata poprzedzające zwycięski turniej na Curaçao ugruntowały jego wysoką pozycję w czołówce światowej. W mistrzostwach ZSRR zajmował dwa razy pierwsze i dwa razy drugie miejsca, odnosił sukcesy w bardzo silnych turniejach międzynarodowych.
Jednym z faworytów turnieju pretendentów na Curaçao był znajdujący się w doskonałej formie Bobby Fischer. Zajął jednak IV miejsce, pokonany przez radziecką koalicję Petrosjan - Keres - Geller. Fischer zarzucał swoim przeciwnikom niesportową postawę. Po latach jego podejrzenia potwierdziły się, radzieccy arcymistrzowie utworzyli remisowy pakt (wszystkie partie pomiędzy nimi zakończyły się umówionymi remisami).
W tym czasie sławny stał się defensywny styl gry Petrosjana. Polegał on na bardzo starannej obronie i powolnym, systematycznym poprawianiu pozycji. Podstawą tego stylu była profilaktyka. Dość biegły w grze kombinacyjnej, Petrosjan wybierał takie kontynuacje, które eliminowały możliwość taktycznego uderzenia. Wydawało się, że neutralizował taktyczne możliwości przeciwnika znacznie wcześniej, niż oponent sam mógł je zauważyć. Ten mało widowiskowy styl nazywano szachami negatywnymi. Częstokroć wybitni szachiści nie potrafili wskazać własnego błędu i przyczyny przegranej z Petrosjanem. Porównywano go do pytona bez pośpiechu duszącego swoje ofiary, nazywano go też żelaznym Tigranem.
W 1963 Petrosjan odniósł swój największy sukces pokonując Botwinnika w meczu o mistrzostwo świata. Zwycięstwo było raczej przekonujące, Petrosjan wygrał pięć partii, przegrywając tylko dwie. Jako mistrz świata Petrosjan nie cieszył się jednak wielkim szacunkiem, od chwili zdobycia tytułu jego i tak defensywny styl gry stał się jeszcze bardziej zachowawczy. W siedmiu najsilniejszych turniejach międzynarodowych tylko dwukrotnie zajmował dzielone pierwsze miejsce. Niemniej, w 1966 roku obronił tytuł po ciężkim boju z Borysem Spasskim. Do następnego meczu Spasski przygotował się jednak bardzo starannie i w roku 1969 odebrał Petrosjanowi tytuł, pokonując go w jego własnym stylu.
Po utracie tytułu Petrosjan pozostał aktywnym szachistą, utrzymując się w światowej czołówce aż do śmierci. Grając nieco mniej zachowawczo niż dotychczas odniósł wiele znaczących sukcesów. W latach 1969 - 1980 w rozegranych dwudziestu trzech silnych turniejach ośmiokrotnie zajmował lub dzielił pierwsze miejsce, dziewięciokrotnie - drugie. Jednak nie dany był mu powrót na szachowy tron, o który zacięte boje toczyli Spasski i Fischer.
Mecze Petrosjana o mistrzostwo świata
| Rok | Przeciwnik | Wynik | + - = |
| 1963 | Botwinnik | wygrana | (+5-2=15) |
| 1966 | Spasski | wygrana | (+4-3=17) |
| 1969 | Spasski | przegrana | (+4-6=13) |
W nawiasach: liczba wygranych, przegranych i zremisowanych partii.”
Petrosian,T - Kozma,J [A46]
XIII Olimpiada, Monachium 1958
1.d4 Sf6 2.Sf3 e6 3.Gg5 c5 4.e3 b6?
5.d5! exd5 6.Sc3 Gb7 7.Sxd5 Gxd5 8.Gxf6 Hxf6 9.Hxd5 9...H:b2 10. Wd1 Hb4+ 11. c3! H:c3 12. Wd2 Hc1+ 13. Ke2 białe zostają z przewagą wieży (Petrosjan)
9...Sc6
10.Gc4 Ge7 11.0-0-0 Niedokładność. Białe mogły łatwiej powiększać przewagę przy królu na g1 (Petrosjan)
11...Wd8 12.Wd2 0-0 13.c3 Sa5 14.Ge2 He6 15.Whd1 Hxd5 16.Wxd5 d6 17.Sd2 f5 18.f4 g6 19.g3 Wf6 20.e4 fxe4 21.Sxe4 We6 22.Gf3 Kg7 23.b3 Sc6 24.W5d3 Sb8 25.Sf2 h5
Lepsze było 25...Gf8, z zamiarem przerzucenia na e8 wieży ze skrzydła hetmańskiego. Po 26. Gd5 We2 27. W3d2 Wde8 albo 27. W1d2 We1+ czarne miały dużą szansę na obronę.
26.Kd2! Gf8 27.Gd5 We7 28.Se4 Sa6 29.Ke3 Sc7? 30.Kf3 Sxd5? 31.Wxd5 Wde8 32.We1 We6 33.We2 b5 34.h3 a5 35.g4 hxg4+ 36.hxg4 Ge7 37.f5 We5 38.Wxe5 dxe5 39.Wd2 Wf8 40.Wd7 Wf7 41.Wxe7 1-0